Direct na de Eerste Wereldoorlog, 1914-1918, blijkt er in Europa, waaronder Nederland, een grote behoefte aan sport en spel. Vooral het voetbalspel, in Nederland geïntroduceerd door Pim Mulier, blijkt een spel waarvoor vele Nederlanders belangstelling hebben. Niet alleen passief het spel beleven, echter ook actief aan het spel meedoen, blijkt bij vele arbeiders en jongeren een wens die zal uitkomen. Zodoende wordt er, na rijp beraad, ook op de gasfabriek te Den Haag een voorstel gedaan een voetbalvereniging voor het personeel op te richten. Op dat moment doet zich een enorm probleem - zeg maar uitdaging - voor, wie gaat de kar trekken. Na werktijd wordt er door menig medewerker van de gasfabriek over dit onderwerp gesproken. Met name in “Café Schoen”, gelegen op de hoek van de Parallelweg en de van Ravensteinstraat komt dit onderwerp ter sprake. Dit alles overigens onder het genot van een biertje en een borreltje.

De Uitbater van “Café Schoen”, dhr. B. Schoen hoort de serieuze gesprekken aan en voelt er wel wat voor om een voetbalvereniging vanuit zijn klantenkring en de gasfabriek op te richten. Met de wetenschap dat men minimaal met vijftig tot voetballen in staat zijnde leden moet inschrijven en daarbij ook een terrein moet hebben waarop men kan spelen, wordt er op 1 juni 1919 een oprichtersvergadering belegd met als voorzitter de heer B. Schoen. Verdere aanwezigen zijn ondermeer K. Beeser, J.Beeser, G. van Dijk, E. Hellendoorn, M.J. Pikaar en T. Visser. De vergadering besluit een vereniging op te richten en met alle stemmen voor, wordt besloten voor Willen Is Kunnen.

Het eerste officiële bestuur van WIK werd samengesteld uit; B. Schoen (voorzitter), K. Beeser (secretaris), J. Beeser (penningmeester) en de commissarissen E. Helendoorn en M. Pikhaar.

Het bestuur stelt een plan van aanpak op met daarin opgenomen dat de gebroeders Beeser op zoek zouden gaan naar een voetbalveld. Men had al een tijdje het oog laten vallen op een stuk braakliggend terrein achter de Rademakers Haagsche Hopjes fabriek op de hoek van de Rijswijkseweg en de tegenwoordige Neherkade. Dit stukje grond bleek het bezit te zijn van de gebroeders Rademaker en de heren Beeser besloten een gesprek aan te gaan met deze landgoedeigenaren. 
Na het overleg bleek dat de gebroeders Rademaker geen bezwaren maakten het terrein te laten bespelen door de voetbalvereniging Willen Is Kunnen. Hierbij werd nadrukkelijk aangetekend dat er dan een mogelijkheid voor de Hopjes fabriek medewerkers moest zijn om lid van de vereniging te worden. Hier had het bestuur van WIK uiteraard totaal geen bezwaren tegen, integendeel het werd zelfs met gejuich begroet, met name vanwege het feit dat men op dat moment bezig was met een ledenwerfactie.

De heren L. Molenaar, B.Poot, K.Jedeloo, G.Mulder, J.Heinsman, J.Vrijmoed, B.Feenstra en T.Loos werden al spoedig aan het ledenbestand toegevoegd. Met behulp van een veelheid aan ingeschreven leden werd er inmiddels geld ingezameld, ondermeer via het draaien van loterijen - dit om de vereniging een aardig startkapitaal te bezorgen.
Van het verzamelde geld werd een houten keet gebouwd. Deze keet was voorzien van een luik voor het bestellen van consumpties. Ook was er een pompinrichting gemaakt om het water uit de sloot te pompen met als doel dat de spelers zich na de wedstrijd konden opfrissen. De spelers konden derhalve tijdens de rust van de wedstrijd worden voorzien van een lekker kopje thee. De thee werd op een petroleumstel gezet door mevrouw Lien Deijers. Supporters konden tijdens de rust een kopje thee a 5 cent per kop kopen.

Voorafgaande aan het seizoen 1980/1981 was er door het Jeugdbestuur niet stilgezeten en werden er maar liefst 10 jeugdelftallen ingeschreven. Tijdens dit seizoen werd een veelheid aan activiteiten voor deze jeugdelftallen georganiseerd. Het alom bekende Sinterklaasfeest, een carnavalsfeest, een avondje bowlen, bezoekjes aan het minivoetbal van de NCRV in Ahoy en zelfs het bezoeken van een ijshockeywedstrijd stonden op het programma. De resultaten logen er overigens niet om, het A, B en C-elftal besloten het seizoen met het kampioenschap. Ook werd er voor het eerst in het bestaan van W.I.K. een dameselftal ingeschreven. Het 1e elftal speelde nog in de 1e klasse van de HVB en wist dit seizoen de doelstelling zo snel als mogelijk naar de Hoofdklasse van de HVB te promoveren nog niet te realiseren.

Ben Moelker was een trainer met o.a. een enorm organisatorische gedrevenheid en was vanaf zijn komst, medio 1986, voornemens WIK op de kaart te zetten. In zijn periode als trainer/coach kwam tevens een veelheid talentvolle WIK A-junioren (twee A-elftallen o.a. opgeleid door oud eerste elftalspeler Joop van de Starre), van onze jeugd over naar de senioren en als gevolg hiervan ontstond een brede selectie die uiteindelijk, onder aanvoering van Moelker, de nodige prestaties wist neer te zetten. Het eerste elftal promoveerde bijvoorbeeld in 1988 vanuit de hoofdklasse HVB naar de KNVB. De afdeling waar we niet lang na de oorlog uit waren gedegradeerd. Het tweede en derde promoveerden ook in die periode. Moelker hield wel van een biertje en sloot op dins- en donderdagen vaak de kantine. Onder zijn leiding werd altijd getraind, goed of slecht weer, het maakte niets uit. Er kon immers altijd naar het strand worden uitgeweken! En waarom ook niet! Deze, van oorsprong, Zeeuwse voetballer had een goed oog voor detail en wist vanuit zijn inzicht en ervaringen binnen WIK een aantal leden te enthousiasmeren tot het organiseren van allerlei evenementen. Zo kwam Moelker met een plan een open dag voor nieuwe jeugdleden te organiseren en was hij daarbij ook niet te beroerd om in dit kader folders in de wijken rondom het Zuiderpark in de brievenbussen te posten. In die tijd was er weinig geld, dus moest er slim, over hoe geld binnen te halen, worden nagedacht. De grote playbackshow van Hennie Huisman was een enorme publiekstrekker en Ben gaf een simpele voorzet dit fenomeen ook bij WIK te organiseren. Een goedkope disco erbij en een campagne om veel Wikkers mee te laten doen leidde tot een overvolle WIK-kantine alwaar de consumpties veelvuldig werden genuttigd en een geweldige loterij voor veel extra inkomsten hebben gezorgd. Zo simpel was het dus, een kleine investering was goed voor aanzienlijke opbrengsten. Ja, dat was Ben Moelker, een trainer met veel ideeën om de vereniging te laten groeien. Ideeën waar de vereniging dankbaar gebruik van heeft gemaakt. Tijdens zijn WIK-trainerschap kwam Ben één keer in de verleiding een geschorste speler op te stellen bij Graaf Willem Vac uit. Hij is hier naderhand door het dagelijkse bestuur op aangesproken en werd destijds met een officiële, schriftelijke, waarschuwing geconfronteerd. In de wetenschap dat het bestuur absoluut terecht heeft gehandeld hebben zowel de trainer als de betreffende speler met schaamrood op de kaken hun excuses aangeboden, echter de bewuste bekerwedstrijd is destijds wel winnend afgesloten. In zijn periode als trainer fungeerde Cees Rot (later ook jeugdvoorzitter) als sportverzorger van de selectie. De trainingsstof van Ben Moelker bestond uit vele conditietrainingen afgewisseld met gerichte partijspelen waar het fanatisme van afdroop. Vermeldenswaardig zijn de door Ben Moelker en Paul Hazebroek sr. georganiseerde vrijdagavond trainingen in de zaal van voetbalvereniging Tonegido.

Zou het W.I.K. eindelijk lukken om de stap vanuit de sterke HVB-hoofdklasse naar de 4e klasse KNVB te maken? Ja dus, na een uitermate inspannend seizoen eindigde de zwart/witte brigade van trainer Ben Moelker, elftalleider Mop Notting, materiaalman Ed Grevenstette, verzorger Cees Rot en grensrechter Richard Lansink op de tweede plek achter kampioen Concordia.

1987/1988 promotie uit de hoofdklasse HVB naar 4e klasse KNVB - Trainer Ben Moelker, verzorger Cees Rot, leider Mop Notting, materiaalman Ed Grevenstette en keeperstrainer Dirk Lugters sr. zagen na de gewonnen wedstrijd tegen Full Speed (de twee doelpunten werden gescoord door de jeugdige Jan Hazebroek) een enorme hoeveelheid zwarte en witte ballonnen het veld overspoelen. Een imposante herinnering. Kortom, een geweldig, onvergetelijk, voetbaljaar met een veelheid aan spannende en mooie wedstrijden. Topschutter werd Bart Lugters die net zo makkelijk met links als met rechts het net liet bollen. Met Michel Lorsheijd (o.a. keeper van ADO-jeugd, LenS, Voorburg, RVC en WIK-jeugd) in het doel was er sprake van een keeper met een enorme uitstraling en gedrevenheid. Het elftal speelde goed georganiseerd voetbal - met name de omschakeling van balverlies naar balbezit en vice versa, onder aanvoering van spelverdeler Leo Toet, verliep vlekkeloos. Een aantal talentvolle A-spelers had inmiddels een plekje in de hoofdmacht weten te bemachtigen - deze werden door routiniers Andre Lorsheijd, Rini en Leo Toet naar een hoog niveau gecoached (hier en daar verliep dit best wel eens pittig). Marco en Martin Demeier, Richard Sieck, Edwin Bouwer, Jan Hazebroek alsmede de in 1985 van ODB overgekomen Loek Dommanschet speelden een puik seizoen en aangezien Gerard Ponsen, Leo Toet (een geweldige treffer tegen Kanenburg) en Martin Lansink (met name met het hoofd, een ingestudeerde corner bleek goud waard) ook veel het net wisten te vinden was de cirkel rond. Overigens ontvingen de scorende spelers veelal de beslissende voorzet van rechtsbuiten Rini Toet die zelf ook regelmatig de keeper van tegenstanders passeere. Aangezien er sprake was van een brede selectie werden geblesseerden en geschorsten goed vervangen door prima spelers als Richard Lansink (reservedoelman), Theo Wijsman, Freek Brant, Sander Bakker en routinier Frank Vrijmoed. Met name in dit seizoen bleek dat als een vereniging over een goed tweede elftal beschikt, men ver kan komen. Vanaf december volgen veelal schorsingen vanwege derde gele kaarten en van blessures blijft men ook niet gevrijwaard. Dubbele overwinningen werden behaald tegen Archipel. Tegen de meeste opponenten werd één keer gewonnen en één keer gelijkgespeeld. Van geen enkele tegenstander werd twee keer verloren - dan behaal je dus resultaat.

Jan Hazebroek scoorde in mei 1988, als diepgaande middenvelder, twee geweldige treffers tegen Full Speed (eindstand 2-0). WIK promoveerde door dit resultaat naar KNVB. Opstelling WIK tegen Full Speed: Michel Lorsheijd (paar jaren WIK-jeugd), André Lorsheijd (eigen jeugd), Edwin Bouwer (eigen jeugd), Gerard Ponsen, Loek Dommanschet, Jan Hazebroek (eigen jeugd), Leo Toet (eigen jeugd), Martin Lansink (afkomstig van ORNAS), Rini Toet (eigen jeugd), Bart Lugters (afkomstig van ORNAS) en Martin Demeier (eigen jeugd). Wissels zijn Theo Wijsman (eigen jeugd), Richard Lansink, Frank Vrijmoed (eigen jeugd), Marco Demeier (eigen jeugd). 

Ook WIK 2 en WIK 3 eindigden in het seizoen 1987/1988 succesvol. WIK 2 promoveert na een mooie zege bij DHC 4. Na de wedstrijd wordt de champagne opengetrokken, tevens door routinier Frank Vrijmoed sr. die in de week voorafgaande aan deze beslissende wedstrijd voor een lastige lichamelijke ingreep in het ziekenhuis verbleef. 
 

Eerste sponsorloop ooit - de eerste WIK-sponsorloop werd in 1988 georganiseerd. Deze loop had tot doel om op een sportieve manier zoveel mogelijk geld in te zamelen voor onze voetbalvereniging. Met deze opbrengst konden vervolgens allerlei zaken worden bekostigd, zoals noodzakelijk onderhoud aan het clubhuis en de kleedkamers, de jeugdafdeling, alsmede festiviteiten rondom een jubileum. De in 1988 georganiseerde sponsorloop betrof voor WIK een nieuw fenomeen - velen waren geïnteresseerd mee te lopen of te sponsoren. Aangezien het in 1987/1988 allesbehalve goed ging met de WIK-jeugd, er was nauwelijks jeugd en op zaterdagen was de kantine vaak leeg en verlaten - de velden waren onderbespeeld - werd bedacht de totale opbrengst van genoemde activiteiten aan een goed jeugdplan te besteden. Door veel enthousiastelingen werd circa 3200 gulden bijeengelopen en kon er bijvoorbeeld jeugdkleding en trainingsmateriaal worden aangeschaft. De volgende jaren werd er minimaal één keer per jaar een sponsorloop georganiseerd. Zelfs een speciale loop om de bij een inbraak in de WIK-kantine veroorzaakte schade te dekken. In het jubileumjaar 1993/1994 stond wederom een sponsorloop op het programma. Er werd wederom het nodige bijeengelopen, echter de jaren erna wilde het helaas niet meer lukken - de belangstelling liep terug - een behoorlijk loopgezelschap bijeen te krijgen. Tot aan het seizoen 2015/2016. De jeugd liep op woensdagavond 25 mei - circa vijftig(!) aanstormende voetbaltalenten, aangemoedigd door een grote supportersschare, volbrachten vol plezier en overgave hun rondjes rond het hoofdveld. Donderdag 26 mei 2016 mochten de senioren dit kunststuk proberen te evenaren, echter de belangstelling was nogal gering. Het evenement bleek uiteindelijk toch wel succesvol, met trots kon worden gemeld dat er bijna € 1250,- voor de club bij elkaar was gelopen.

Zeventig jarig jubileum 1989 - Aan het zeventig jarig jubileum van W.I.K. werd door het bestuur zoals gebruikelijk ruime aandacht besteed. Op 13 mei 1989 stond een wedstrijd tussen de op dat moment huidige selectie tegen het voormalige eerste elftal W.I.K.-elftal uit 1975 op het programma. Deze jubileumwedstrijd werd op zaterdagmiddag gespeeld en eindigde in een 1-1 gelijkspel - gemoedelijke wedstrijd dus. Na de wedstrijd volgde er nog een reünie waarbij een veelheid aan uitgenodigde oud-Wikkers aanwezig waren - anekdotes uit het rijke W.I.K. verleden te over dus. Over de gehele kantine wordt een veelheid aan foto’s en WIK-symbolen (aan daartoe speciaal opgezette wanden) gepresenteerd. Helaas is van deze symbolen en foto’s weinig behouden gebleven, niemand weet waar al deze spullen, belangrijk voor de WIK-geschiedenis, zijn gebleven. Tijdens de goed bezochte receptie een week later namen sprekers van zowel de KNVB als vanuit de Gemeente Den Haag het woord, waarbij vooral lovende woorden voor het sterke verenigingsleven van WIK werd uitgesproken.

1989 is het jaar van de introductie van de ooievaarspas, dus ook bij WIK. De Ooievaarspas geeft korting op sport, cultuur, contributie, lidmaatschap en entree en is bestemd voor inwoners van Den Haag, Leidschendam-Voorburg en Rijswijk, met een inkomen tot maximaal 130% van de bijstandsnorm. Ooievaarspashouders kunnen meedoen aan activiteiten bij meer dan vijfhonderd sport- en cultuuraanbieders. Van deze pas wordt door velen uit de Haagse regio, dus ook Wikkers, gebruik gemaakt.

In het seizoen 1988/1989 speelt het eerste elftal eindelijk weer in de KNVB. Een verdienstelijk debuut met in de eerste wedstrijd een 1-1 gelijkspel tegen TEDO, Toet scoorde de eerste WIK-treffer in de KNVB sinds 1947. 
Het begin van het seizoen verliep redelijk voortvarend, in de derde wedstrijd werd voetbalvereniging Haastrecht met 7-0 van de mat gespeeld. Echter naarmate het seizoen vorderde kreeg het valggenschip het steeds moeilijker. Negen nederlagen, zes keer een gelijkspel en slechts vijf overwinningen (waarvan tweemaal tegen directe degradant de Flamingos) leidden tot nacompetitie. In een drieluik met Wassenaar en Unitas Leiden moest gestreden worden om degradatie te voorkomen. W.I.K. redde het vege lijf en speelde in 1989/1990 wederom in de vierde klasse KNVB. Topschutter werd Bart Lugters.
 

Met een wedstrijd tegen het tweede elftal van ADO werd de carrière van WIK-grootheid/icoon Andre Lorsheijd, (letterlijk en figuurlijk) bij het eerste elftal afgesloten. De wedstrijd eindigde in 1-1 en Andre verliet (symbolisch) op een brancard (geregeld door Jan Hazebroek) het veld. Aan het eind van het seizoen werd, na een samenwerking van vijf jaar, in samenspraak met trainer Ben Moelker besloten niet verder te gaan. Moelker had uitstekend werk verricht en stapte over naar GDA alwaar hij twee jaar trainer was, na deze periode maakte hij de stap naar VVP. Coos Hübscher, een oude bekende van WIK, werd (voor de derde keer) als nieuwe trainer aangetrokken. Ron van Neijhof nam afscheid van het bestuur. Na zestien jaar op allerlei fronten actief te zijn geweest als jeugdleider, jeugdvoorzitter, kantinemedewerker, elftalcommissie, bestuurslid, en zes jaar secretaris was het tijd om een stapje terug te doen. Helaas overleed penningmeester Anton van Neijhof geheel onverwacht, een enorme klap voor onze vereniging en uiteraard voor de familie. Frank Vrijmoed, die dit seizoen na vele jaren afscheid nam van de selectie, was bereid de zware taak van penningmeester in te vullen. In deze periode was er in het Zuiderpark tijdens thuiswedstrijden van ADO Den Haag, regelmatig sprake van risicowedstrijden. Tegenstanders en toeschouwers van ons eerste elftal waren verplicht voor 12.30 uur het Zuiderpark te betreden, anders geen toegang. Helaas kwam dit niet ten goede van onze vereniging, echter het wangedrag van een deel van de supportersgroepen was destijds gewoonweg onthutsend en de Gemeente Den Haag kon niet anders dan handhaven van de genomen toegangsmaatregelen. Sorry voor de echte ADO-aanhangers onder ons Wikkers, maar WIK heeft daar wel jarenlang last van gehad. Minder toeschouwers (van zowel thuis- als tegenpartij), minder inkomsten en verlies van leden die het zat waren om op zondagen naar een hermetisch afgesloten Zuiderpark af te reizen.

In het seizoen 1989/1990 behaalde WIK zeventien punten en wist hiermee Oranjeplein (waarvan met 7-1 wordt gewonnen) en VDS onder zich te houden. 

Ondanks, alle goede voornemens in de voorgaande jaren, verschijnt WIK het seizoen 1990/1991 met slechts vier jeugdelftallen. Aan het eind van het seizoen waren er, nadat de nodige spelers tussentijds wegbleven, nog twee teams over. Een zorgwekkende ontwikkeling welke zowel het bestuur als het jeugdbestuur de nodige hoofdbrekens koste. Hoe e.e.a. op te lossen was de grote vraag, echter in 1991 werd deze uitdaging nog niet volledig opgepakt. Ondanks de kleinschalige jeugdafdeling, reisde een jeugdgezelschap op 1 juni 1991 af naar het PSV-stadion in Eindhoven alwaar de finales van de Coca-Cola Cup worden bijgewoond. Daarnaast reiisden de twee overgebleven jeugdteams, WIK B en D, af naar Jugesheim, alwaar als vanouds toernooien werden gespeeld. Na drie jaar geen dames veldvoetbal werd er vanaf zondag 9 september 1990 toch weer competite gespeeld. Een geslaagde rentree, de wedstrijd werd met een klinkende 7-0 overwinning, tegen de dames van WVS, winnend afgesloten. Het was dat scheidsrechter Ben de Koster ruim voor tijd affloot anders hadden de dames wellicht de dubbele cijfers gerealiseerd.
WIK 7 werd kampioen - de overige teams draaiden een wisselend seizoen met overwinningen en nederlagen. Overigens was in die tijd het oude twee puntensysteem, voor een overwinning, nog van toepassing. Het WIK-heren zaalvoetbalteam promoveerde naar een hogere afdeling. (Wedstrijd)secretaris Richard Lansink had zijn draai gevonden en bedankte tijdens de algemene ledenvergadering Ron van Neijhof voor het advies welke hij desgevraagd van Ron mocht ontvangen. Aad Suijkens (oud elftalcommissielid) en Frank Vrijmoed traden toe tot het bestuur. 

Opstellingen WIK 1 en WIK 2 zondag 7 oktober 1990: 
Rand Stad Sport 1 - WIK 1: M. Lorsheijd, Marco Demeier, Loek Dommanschet, Gerard Ponsen, Leo Toet (A), Loek Hemerik jr., Jan Hazebroek, Paul Sieck, Rini Toet, Bart Lugters, Richard Sieck. Wisselspelers Dennis Piet, Edwin Bouwer en Kurt Sander.

Quick 3 - WIK 2: Richard Lansink, John Notting, Kees Wijnstroot, Freek Brant, Kees van Batenburg, Paul Hazebroek jr., Theo Wijsman, Martin Lansink, Martin Demeier, Frits Vrijmoed, Hans Bakker. Wisselspelers: M. Mijsbergh, P. de Jonge. Trainer van beide elftallen is Coos Hübscher. I

Haagse Courant september 1990 - HBS en WIK tevreden met gelijkspel - Tevreden gezichten alom gisteren op het complex van HBS. Zowel de uit de derde klasse gedegradeerde thuisclub als opponent WIK kon zich vinden in het eindresultaat (1-1), maar meer nog in hetgeen er op de mat was tentoongespreid: een attractieve en tot het laatste moment levendige wedstrijd, waarin beide ploegen elkaar vooral voetballend en met open vizier bestreden, wat niet in de laatste plaats de verdienste was van de uitstekend leidende scheidsrechter. Voor WIK scoorde Jan Hazebroek.
Opstelling WIK: Lorsheijd, L. Toet, Dommanschet, Ponsen, Bakker, Hazebroek (Hemerik), Sieck, Demeier, van der Toorn (Vrijmoed), Lugters, R. Toet.

Haagse Courant oktober 1990 - WIK overspeelt Spoorwijk - Voor Spoorwijk is het na vijf duels nog wachten op het eerste punt. De Hagenaars troffen gistermiddag, in een bikkelhard duel met als gevolg twee uitsluitingen aan Spoorwijk zijde, in het Zuiderpark een andere echte Haagse club, WIK, dat uiteindelijk met een winst van 3-0 duidelijk liet blijken geen medelijden te hebben met dit Spoorwijk, dat wellicht aan het einde van de rit de afgang naar de HVB moet maken. 
Opstelling WIK: Lorsheijd, Dommanschet, Bakker (Demeier), Ponsen, L. Toet, Sieck, Hazebroek, Hemerik, R. Toet, van der Toorn, Lugters.
 

In het seizoen 1991/1992 schreef de vereniging voor het eerst in de WIK-geschiedenis een meisjes zevental in. Het team met vier meiden van den Heuvel in de gelederen hield het één jaar vol. 
Het eerste elftal speelde nog steeds in de 4e klasse KNVB, hoge ogen gooide men echter nog steeds niet. In dit seizoen was een aantal opmerkelijke tegenstanders in de 4e klasse KNVB in de poule van WIK ingedeeld. Het betrof het traditionele HVV alsmede HBS. Daar waar in de beginjaren van WIK nog werd aangetreden tegen lagere elftallen van deze traditierijke clubs, daar speelde WIK nu tegen de standaard elftallen van deze Koninklijke verenigingen. Voeg daaraantoe dat ook LenS en DSO een behoorlijk stapje terug hadden, dan mag je voorafgaande aan zo’n competitie hopen dat het WIK-vlaggenschip gehandhaafd blijft. En dat gebeurde dan ook, niet slecht voor een vereniging bestaande uit zes senioren en twee junioren elftallen. 

Tijdens de algemene ledenvergadering van mei 1992 meldde het bestuur dat er harder zal worden opgetreden tegen agressie op het veld. 

De jubileumcommissie bestaande uit Sonja v/d Heuvel, Mirjam de Goederen (van Batenburg), Piet Jansen, Wim Loof en Rini Toet, ten behoeve van het vijfenzeventigjarig jubileum, wordt in 1992 geactiveerd en krijgt de opdracht een groots jubileumfeest voor te bereiden.

In 1992 wordt een open jeugd dag georganiseerd welke tien nieuwe jeugdleden oplevert. Al zijn de aanmeldingen gering, WIK is blij met elk nieuw lid. WIK 1 en 2 zijn uitgenodigd op een toernooi in Dordrecht en weten dit toernooi beiden winnend af te sluiten. 
 

Haagse Courant december 1992 WIK - REMO 4-0. WIK begon de huidige competitie zeer voortvarend. Maar liefst zes punten uit de eerste vier wedstrijden werden echter gevolgd door een zeer teleurstellende reeks van één schamel puntje uit acht partijen. De Laatste wedstrijd voor de winterstop moest absoluut worden gewonnen. De door schorsingen en blessures geteisterde ploeg van trainer Koos Hübscher moest om die reden een beroep doen op good-old Rini Toet (34). Met twee doelpunten werd Toet de man van de wedstrijd en voorzag zijn rentree op die manier van een gouden randje. Ook direct na de rust waren de kansen voor REMO, dat het gebrek aan productiviteit geheel aan zichzelf te wijten had. De rekening hiervoor kreeg het op keiharde wijze gepresenteerd. Met nog achttien minuten op de klok kreeg Toet de bal op de rand van het strafschopgebied aangespeeld, bedacht zich geen moment en de doelman van REMO was kansloos geklopt. Het was de eerste kans van WIK in de wedstrijd. Binnen drie minuten was de strijd definitief beslist. Twee counters via goalgetter Bart Lugters tilden de stand naar 3-0. Eerst gaf Edie Rensen het laatste tikje en daarna tikte Toet een van de paal terugspringende bal binnen.
Opstelling WIK: Lorsheijd, Bouwer, Sieck, Martin Demeier, Marco Demeier, Toet, Lugters, Wijsman, Hemerik, Wijsman, Rensen.
 

In het seizoen 1992/1993 ontmoette men HBS en HVV opnieuw in de vierde klasse KNVB, nu aangevuld met voetbalvereniging Laakkwartier welke veelal op een hoger niveau had geacteerd. Aan het eind van dit seizoen eindigde WIK samen met HVV en Cromvliet, met zeventien punten, op een voorlaatste plaats. Via een halve nacompetitie moest één van de drie standaardelftallen dus een stapje terug doen - naar de HVB dus. De eerste wedstrijd tussen WIK en HVV eindigde in een 1-1 remise (doelpuntenmaker Marco Demeier) - de tweede wedstrijd wordt gespeeld op het altijd knusse veld van Cromvliet. De spanning steeg ten top en bij een 1-1 tussenstand leek het erop dat WIK rijp was voor degradatie, echter naarmate de wedstrijd vorderde bedacht trainer/coach Koos Hübscher een tactische oplossing die goed uitpakte. Piet van der Toorn viel in en liep de graszoden eruit - niet lang voor tijd scoorde hij de bevrijdende 1-2. Deze overwinning leidde tot hilarische taferelen waarbij de WIK-aanhang het veld in bezit nam en men al hossend op de lat van het vijandelijke Cromvliet doel een soort van polonaise inzette die zijn weerga niet kende. Dit onder toeziend oog van de volledige HVV-selectie die onder leiding van trainer Andre Wetsel tegen Cromvliet moest aantreden om een plaats in de vierde klasse KNVB veilig te stellen. Helaas voor HVV degradeerde de Koninklijke een week later voor het eerst in haar bestaan naar de onderafdeling.

De jaren hiervoor wordt het kalken van de lijnen op de twee velden van WIK, tegen een vergoeding, door HDV-medewerkers, verzorgd. Het WIK-bestuur besluit een eigen kalkwagen aan te schaffen en de lijnen voortaan zelf te kalken, wat een aanzienlijke besparing op jaarbasis oplevert. Leo Toet trekt letterlijk en figuurlijk de kar. 
Daar waar enerzijds e.e.a. oplevert, daar worden net zo makkelijk weer onnodige kosten gegenereerd. 1992 is namelijk het jaar dat in het amateurvoetbal gele en rode kaarten worden geïntroduceerd. Daar waar door scheidsrechters voorheen spelers, die de grenzen overschreden, werden opgeschreven, worden gele kaarten getrokken alsof het niets is. Na drie gele kaarten volgt een schorsing en de zogenaamde administratiekosten als gevolg van de strak aangetrokken richtlijnen zijn ook niet misselijk. Kortom, daar waar enerzijds wordt bezuinigd, daar wordt anderzijds een aanval op de clubkas gedaan. Zeker als er met eerste elftalspelers wordt afgesproken dat in bepaalde gevallen de kosten door de vereniging worden afgedragen. Geen probleem, echter met het steeds sneller trekken van kaarten lopen de kosten alsnog hoog op.

Tijdens het seizoen 1992/1993 verhuist Oranjeplein van de Buurtweg naar het Zuiderpark. Men bouwt een eigen kantine tussen de kleedkamers en het clubhuis van WIK. De elftallen van Oranjeplein zullen wel, samen met WIK, gebruik maken van de zes beschikbare kleedkamers. Het bestuur bestaande uit voorzitter Ben de Koster, Ton Piet, Monica Toet/Hofman, Leo Toet, Aad Suijkens, Tom Onderwater en Richard Lansink belegd menig vergadering met Oranjeplein om e.e.a. in goed overleg te laten verlopen. Hans Stapert, Ton Piet en Wim Loof worden gehuldigd i.v.m. hun veertig jarig lidmaatschap. De vereniging beschikt dit seizoen over twee vrouwenelftallen, echter gedurende het seizoen blijkt het lastig om het tweede team volledig op het veld te laten verschijnen en wordt dit elftal uiteindelijk teruggetrokken. Het derde senioren elftal balanceert al jarenlang op de zo gehate degradatiegrens en weet dit keer degradatie niet te voorkomen. Dit elftal wordt vrijwel nooit aangevuld met oud selectiespelers, die over het algemeen kiezen voor veteranenelftallen, en voelt zich vaak aan haar lot overgelaten. 

Vlak voor aanvang van het seizoen 1993-1994 volgde, geheel onverwacht, de mededeling dat de voetbalclubs HDV, W.I.K., Triomph en Oranjeplein in de toekomst het Zuiderpark moesten verlaten. De vrijkomende ruimte zou dan worden benut voor de aanleg van honkbalvelden voor ADO-honkbal en een atletiekbaan voor atletiekvereniging Sparta. Deze boodschap was nog niet definitief, echter betrof een voorstel dat wethouder N. Dijkhuizen van Sport en Recreatie aan de raadcommissie had voorgelegd. WIK-voorzitter Ben de Koster was, evenals alle Wikkers, onaangenaam verrast met deze mededeling. In januari 1994 kon de v.v. W.I.K. opgelucht ademhalen aangezien de Zuiderpark-plannen van de gemeente Den Haag voorlopig in de ijskast werden gestopt en zodoende konden de voetbalverenigingen HDV, WIK, Triomph en Oranjeplein na de Wereldruiterspelen weer terugkeren op hun eigen plek. Althans deze besluitvorming is destijds aan genoemde verenigingen voorgeschoteld, echter na de wereldruiterspelen kwam men vanuit de Gemeente met plannen die tot op dat moment onbekend waren. De Gemeente werkte destijds met dubbele agenda’s. 

Het seizoen 1993/1994 werd aangevangen met drie jeugdteams, waaronder een F-zevental. Een zevental met daarin een aantal zesjarigen - absoluut nog niet rijp genoeg om in poule F1 te worden ingedeeld. Helaas dachten de poulesamenstellers daar heel anders over en zo gebeurde het dat WIK F1 in poule F1 de eerste twee uitwedstrijden tegen respectievelijk Quick en Scheveningen F1 mocht aantreden. Beide keren werd onder erbarmelijke weersomstandigheden met 19-0 verloren en dan liep men bij de tegenpartij zo trots als een pauw (met name kortzichtige ouders) rond alsof men de Europa Cup had gewonnen. Zonder enige schroom werden de Wikkertjes respectloos naar grote nederlagen aangespoord. Gelukkig werd men bij de HVB bijtijds wakker geschud en werd het hulpeloze WIK-team lager ingedeeld. Hierna volgde alsnog een leuke competitie met zo nu en dan een overwinning. Met o.a. Andries en Kirby van Kesteren, Dirk Lugters (zoon van topschutter Bart Lugters) alsmede latere professional Cees Toet (later profvoetballer bij Sparta, RBC Roosendaal en Almere City) in de ploeg werdt er gestreden voor wat men waard is. Die 19-0 nederlagen zijn achteraf gezien misschien wel de basis van bepaalt succes geweest.
 

Het seizoen 1993/1994, het vijfenzeventigjarig jubileumjaar, kan worden beschouwd als een historisch W.I.K. jaar. Tevens werden aan het eind van het seizoen de wereldruiterspelen op o.a. het W.I.K.-veld gepland. De W.I.K.-vrijwilligers toonden wederom hun enorme inzet en ‘Willen Is Kunnen’ was met overtuiging van toepassing. 

Aan het eind van het seizoen werd het contract met nieuwe trainer John Rietveld getekend. Hij verving Coos Hübscher die in drie termijnen, in totaal acht jaar, onze vereniging groots en met veel enthousiasme heeft vertegenwoordigd. WIK 6, met o.a. Loek Hemerik sr., Frank Vrijmoed sr., Jan Roberti, Henk v.d. Heuvel, Arnold Boot, Karel Hermeling, John Groen, Emiel Baggerman en Ron van Neijhof in de gelederen, vierde onder leiding van leider Nico Congo Lowango, het kampioenschap. 

In oktober 1993 sprak voorzitter Ben de Koster diverse WIK-jubilarissen toe. Jan Lorsheijd (zestig jaar lid), Willem Lorsheijd sr. (vijftig jaar lid), Ton Piet (veertig jaar lid), Wim Loof (veertig jaar lid), Hans Stapert (veertig jaar lid), Andre Lorsheijd, Theo Heijdt en Ron van Neijhof (allen vijfentwintig jaar lid) werden door de voorzitter in het zonnetje gezet. Ton Piet werd vanwege zijn vele vrijwilligerswerk op allerlei fronten, onderscheiden met de zilveren bondsspeld. Ome Jan Lorsheijd werd tot ere donateur van de vereniging benoemd. Kortom, er was sprake van een veelheid aan jubilarissen alsmede gedecoreerden.

Het eerste W.I.K. boek ooit ‘W.I.K. 75 jaar verscheen’.

Toen voorafgaande aan het seizoen 1975/1976 trainer Coos Hübscher uit Wassenaar door de vereniging werd aangetrokken dachten velen in het Haagse voetbalwereldje “wat moet die man nu bij WIK”. Dat Coos vervolgens in een tijdbestek van achttien jaar, in totaal liefst acht jaar trainer van onze club zou worden mag als verrassend overkomen, echter daar is voor de gemiddelde Wikker niets vreemds aan. Al vanaf de eerste training klikte het tussen Coos en geheel WIK, alwaar hij in zijn eerste periode als trainer tevens de rol van verzorger op zich nam. Een vrijgevig man die de complete selectie ooit eens trakteerde op een Indische rijsttafel, waarvoor hij een vijf sterren kok bij WIK had uitgenodigd. Daarnaast is het absoluut het vermelden waard dat na een avondje sauna de rekening zonder enige twijfel door Coos werd betaald. Ook tijdens een sponsorloop in 1993 liet Coos zich niet onbetuigd. Vrijwel alle meelopende selectiespelers werden die dag door Coos gesponsord. Tot op de dag van vandaag bezoekt Coos onze vereniging nog regelmatig en wordt deze gentleman onder de voetballers en voetbaltrainers nog door vele WIK-bekenden gekoesterd. Tegenwoordig zien we hem niet meer met pijp in de mond. Ten tijde van zijn trainerschap rook je Coos al ruim van tevoren aankomen, zo ook voorafgaande aan trainingen. Als Coos zijn pijp rechts in de mondhoek had, dan was dit goed voor een Zweeds loopje, de linker mondhoed was goed voor een soort van shuttle run (pieptest) rondom gele palen die speciaal door Coos waren aangeschaft. Dodelijke looptrainingen waarvan de selectie destijds veel profijt heeft gehad. Uiteraard werd deze loopstof afgewisseld met partijspelen en veel afwerkoefeningen op het doel. Coos presteerde het zelfs een speciale Wiel Coerver techniek workshop bij te wonen en bood de selectie geheel onverwacht speciale techniek trainingen aan. Overigens hangt de aroma van zijn met toffee tabak gevulde pijp hangt nog immer over het Zuiderpark Complex. De tabaks- en sigarendozen van Coos werden trouwens tijdens wedstrijden gebruikt om aantekeningen over het verloop van de wedstrijd te maken.
Prijs: in 1978: Als trainer van het toenmalige Zuiderpark elftal, waaronder WIK-spelers, winnaar van de Harry de Hartog beker (Finale: Zuiderpark elftal - Archipel 5-2)
Bijna prijs: 1984: WIK halve finale HC Cup, verlies tegen KMD.
 

Vijfenzeventigjarig jubileum 1994 - het jaar voorafgaand aan het vijfenzeventigjarig jubileum heeft de toenmalige jubileumcommissie planmatig en vol enthousiasme circa tweeëntwintigduizend gulden weten te vergaren. Het draaien van een wekelijkse lotto, periodieke bingoavonden, vlooienmarkten, loterijen, verkoop van grote clubactie loten, verkoop van programmabladen voor de thuiswedstrijden van WIK 1, verkoop van WIK attributen (zoals tenues voor in de auto), een sponsorloop, de organisatie van een karaokeavond (heeft daarna nooit meer plaatsgevonden) en een geweldige, unieke modeshow met hier en daar een vrijgevige sponsor waaronder het bedrijf van Cees Rot, brachten het bovengenoemde totaalbedrag bijeen. Dit heeft geresulteerd in een feestelijke mei- en juni maand waarbij door een selectief WIK-gezelschap op 8 mei 1994 wordt aangetreden tegen het Veronica elftal met daarin o.a. Wilbert Grieske (Goede tijden, slechte tijden - GTST), Pim Vosmaer (Onderweg naar morgen), Kasper van Bohemen (GTST), Jimmy Geduld (GTST), Frans Adelaar (oud FC Utrecht), Serge (van Saskia en Serge), Lex Schoenmaker (ADO) en George Castro (winnaar soundmixshow 1992). Veronica coach is Frank van zangduo Frank en Mirella. De kleintjes worden beziggehouden en verblijd door een beroepsgoochelaar. Tijdens deze dag zijn ook de W.I.K.-vijfenzeventig jaar boeken (gratis) aan Wikkers overhandigd. Na bezoekjes aan de archieven van de Haagsche Courant alsmede het HVB-hoofdkantoor aan de IJzerwerf konden in het jaar voorafgaande aan het verschijnen van het boek, de eerste letters op papier worden gezet. Overige informatie is destijds verkregen door middel van interviews met Wikkers met een echte WIK-achtergrond. Niet onvermeld mag blijven dat het drukken van de boeken toentertijd kosteloos door Wim Loof (in die tijd conciërge) in samenwerking met de repro afdeling van de Haagse Hogeschool is gerealiseerd. Op 15 mei 1994 is er sprake van een uiterst professionele zeskamp, waaraan twaalf W.I.K.-teams vol enthousiasme hebben deelgenomen. Op 20 mei een geweldige discoavond voor de jeugd en het grote eindfeest wordt gevierd op zaterdag 28 mei. Voorafgaande aan de feestavond landt een aantal parachutisten op het kleine W.I.K.-veld voor de kantine. Het is aanvankelijk de bedoeling deze parachutisten voor de wedstrijd tegen het Veronica elftal te laten landen, echter de weersomstandigheden laten dit jammergenoeg niet toe. De bij een jubileum horende jubileumreceptie is gepland op vrijdag 3 juni en wordt, zoals altijd bij WIK, door leden en afgevaardigden van diverse verenigingen, ruimschoots bezocht. Het betreft een als vanouds geslaagde receptie. De toenmalige wethouder van sport geeft ook acte de préséance en wordt nadrukkelijk door vele Wikkers verzocht WIK met rust te laten en eventuele bouwplannen of andere beleidsplannen in die richting te annuleren. 

De zevende en achtste verhuizing: Wereldruiterspelen - Aan het begin van het seizoen 1994/1995 speeltde de club tijdelijk, op een ander terrein. In de zomerperiode organiseert de gemeente, samen met de Nederlandse Ruiterbond de wereldruiterspelen op alle velden van het tweede gedeelte van het Zuiderpark, de velden blijken in augustus van dat jaar nog niet bespeelbaar. Vele Wikkers ontvangen als doekje voor het bloeden een vrijkaartje voor diezelfde wereldruiterspelen.

Ankie van Grunsven maakte furore, echter de voetbalvelden waren na de afsluitingsceremonie behoorlijk omgeploegd. Aangezien de Gemeente nauwelijks centjes beschikbaar had om de voetbalcomplexen van o.a. W.I.K. en HDV in hun oude staat te herstellen duurde het herstel langer dan verwacht. De velden waren onbespeelbaar, mede gezien het feit dat de omvangrijke wereldruiterspelen tribune e.e.a. had weggedrukt. De drainage was compleet verwoest door het zware materiaal dat over het veld werd gereden (drainagelaag bleek volledig vastgeklemd en deels afgebroken). Hier heeft de vereniging aantoonbaar jaren last ondervonden - met een veelheid aan afkeuringen tot gevolg.

WIK begon in augustus 1995 noodgedwongen op een andere locatie en wel met een nieuwe trainer. John Rietveld was de opvolger van Coos Hübscher - de eerste wedstrijden van het seizoen werden gespeeld bij voetbalvereniging Spoorwijk. Hoewel men aldaar uitstekend en naar volle tevredenheid is opgevangen was het toch een hele opluchting om, ergens in oktober 1994, weer naar het vertrouwde WIK-complex terug te keren. De gemeente was zo vrij geweest destijds, op aandringen van met name WIK-gedelegeerden Ben de Koster en Aad Suijkens, alsnog een mooie afrastering rondom de WIK-velden te plaatsen. Het was echter absoluut vervelend dat de geweldige rij bomen tussen de velden van WIK en HDV er niet meer was. Als gevolg hiervan leek dit deel van het Zuiderpark opeens op een grote open vlakte - de mooie afscheiding was voorgoed verdwenen. Het seizoen verliep overigens voorspoedig. Met de uitermate fanatieke John Rietveld aan het roer werden er voor het eerst in de W.I.K.-geschiedenis allerlei extra trainingen, waaronder de vrijdagochtend- en avond sessies, belegd. 
 

Bij voetbalvereniging Spoorwijk werden eerste maanden van het seizoen 1994/1995 overbrugd. In die periode werd er niet op donderdagavonden maar op vrijdagavonden bij Spoorwijk getraind. De mensen van Spoorwijk, toen al een vereniging met minder elftallen, hebben alle Wikkers destijds enorm gastvrij ontvangen - door velen wordt met genoegen teruggekeken op de gastvrijheid die aldaar is geboden.

De nazorg over de wereldruiterspelen verdient vanuit de organisatie alsmede de Gemeente Den Haag echter absoluut geen schoonheidsprijs. In eerste instantie probeerde wethouder Duijvestein WIK door middel van een vervelend trucje definitief bij Spoorwijk in te laten trekken, echter met name WIK-bestuurders Aad Suijkens en Ben de Koster hebben in die tijd gevochten om WIK weer naar hun oude, vertrouwde accommodatie te laten terugkeren. Dit is na heftige gesprekken en briefwisselingen gelukt. Daarnaast bleken de tijdelijke bewoners van de wereldruiterspelen de WIK-kantine nogal slordig te hebben achtergelaten. Nadat WIK naar het vertrouwde honk was teruggekeerd werd duidelijk dat de Gemeente van o.a. het onderhoud van de kleedkamers af wilde en dat men graag zag dat de verenigingen alles, dus ook het onderhoud, in eigen beheer zouden nemen. Voor het symbolische bedrag van één gulden (onze oude munteenheid) wrden de zes kleedkamers door WIK van de Gemeente overgenomen. Maar dan heb je ook wat zal men zeggen. Uiteraard is één gulden niets, echter wetende dat zowel de vloerverwarming, de warmwaterketel alsmede de riolering door de jaren heen de nodige reparatie/herstel kosten met zich hebben meegebracht is het wel begrijpelijk dat men het geheel voor het genoemde bedrag heeft verkocht - zijn wij destijds gewoonweg gefopt?
 

In het seizoen 1995/1996 beschikte WIK over een ijzersterke selectie en aangezien ook WIK 3 weer eens een belangrijke rol wenste te spelen, werd dit elftal eindelijk sinds jaren serieus neergezet/begeleidt. De basis van dit derde elftal was een goede conditie en een prima wedstrijdorganisatie. Het elftal speelde een tactisch buitengewoon attractieve stijl. De diepe spitsen werden continue slim aangespeeld, waarna hun snelheid werd benut om de ene na de andere treffer te scoren. Onder de bezielende leiding van een gediplomeerd WIK-trainer, werd twee keer per week getraind - de training ging hoe dan ook altijd door. Tevens op zondagen, alwaar de speelweide van het Zuiderpark met regelmaat werd omgeploegd. Bij afkeuringen doordeweeks werd steevast uitgeweken naar een verlicht stukje asfalt nabij het openluchttheater in het Zuiderpark alwaar kleine partijtjes met duurloopjes werden afgewisseld. In de herfst bleek het enigszins listig met de vele bladeren op het asfalt, echter goede afspraken over het vermijden van stevige duels werden met veel discipline nagekomen - alle spelers bleven ongedeerd. Vervolgens aan het eind van de training op volle snelheid, bepakt met ballen en pionnen, richting kantine. Aanvoerder Sam van Zuidam (veel later teruggekeerd als enthousiast trainer/coach van de WIK-jeugd), wist het elftal, ondanks onverwachte interne strubbelingen, bijeen te houden. Op de laatste speeldag werd met 0-1, bij het moeilijk te bespelen Celeritas 2, gewonnen en kon worden feestgevierd. Na het laatste fluitsignaal galmde een ware explosie van vreugdegeluiden over het complex aan de Leyweg. Zelfs onze vrienden Mehmed en Lokman (dit waren destijds de snelle spitsen) vierden het feest tot laat in de avond. Niet lang hierna werd het elftal door de vereniging in de bloemetjes gezet.

In het seizoen 1995/1996 wist het eerste elftal nacompetitie voor een plaats in de derde klasse af te dwingen. Na twaalf overwinningen en drie gelijke spelen behaalde men 39 punten, goed voor een derde plaats en goed voor een extra competitie tegen de eerste elftallen van ODB en Wassenaar. Helaas werd deze extra competitie op doelgemiddelde verloren - naast kampioen Scheveningen promoveerde ODB. Van het sterke Laakkwartier (2-1 en 1-3) werd zelfs twee keer gewonnen - in het toernooi om de KNVB-beker wist WIK zelfs in maart 1996 door te dringen tot de vierde ronde. Na keurige overwinningen op RKAVV en DHC (via strafschoppen) werd uiteindelijk na een nederlaag tegen VCS het KNVB-toernooi verlaten. Dat vanuit RKAVV naderhand nogal kinderachtig op het duel tegen WIK werd teruggekeken zei destijds meer over de toenmalige eerste klasser dan over het in de vierde klasse KNVB spelende W.I.K. Kortom een uitstekend seizoen met o.a. de 7-2 overwinning tegen BTC.
 

Een unicum voor WIK - In het seizoen 1996/1997 werd voor het eerst in het WIK bestaan een zaterdagteam senioren elftal ingeschreven. Aanvoerder Theo Heijdt speelde met zijn standaardelftal in de vijfde klasse C - er was sprake van een seizoen met vooral grote nederlagen. Aan het eind van het seizoen had het elftal, na twee remises, slechts twee winstpunten bijeengesprokkeld. Grote nederlagen werden zonder tegendoelpunt afgesloten, WIK-zaterdag wist dit seizoen helaas nauwelijks tot scoren te komen. Desondanks hing er een prettige sfeer rond het elftal, echter men besloot unaniem aan het eind van het seizoen toch maar te stoppen met zaterdagvoetbal. Jaren later was er wederom sprake van een seniorenzaterdagafdeling, echter niet meer in de standaardklasse. Zelfs toen een geheel A-elftal van ODB in 2016 wensteover te stappen naar WIK en als WIK 1 in een standaardafdeling wilde spelen besloot het bestuur hier niet op in te gaan. Men was van harte welkom bij WIK, echter niet als standaardelftal in het zaterdagvoetbal.

In de herfst van 1996 verscheen het volgende artikel in de Haagsche Courant - WIK zaterdag, nulpunten, 55 goals tegen maar! Tot voor zaterdag had de ploeg na zeven duels nulpunten en de weinig inspirerende doelcijfers van zeven voor en negenenveertig tegen. Beetje pech gehad in de eerste wedstrijden! Dat mag je wel zeggen reageert de rechterspits die duidelijk last heeft van een opkomend buikje. We hebben inmiddels vijf keer in eigen doel geschoten. Echt Waar! Tja als je zo makkelijk de goals om je oren krijgt. En een ploeggenoot, we verloren van MVO 72 met 17-0 of zoiets, dat was wel een vertekend beeld. We stonden daar met negen man, zeg nou eerlijk dan kun je toch niet winnen? Inderdaad dat is lastig maar ook tegen KSD toen WIK wel met elf man stond had de ploeg weinig uitzichten op succes. Maar KSD is mild, zeg maar gerust heel mild voor de dappere WIK-spelers en laat het voortdurende éénrichtingsverkeer slechts bij 6-0 waar het gemakkelijk 13 of 14-0 had kunnen zijn. WIK blijkt al met al negentien minuten op de been, dan staat een blunder garant voor een mijlpaal oftewel de vijftigste tegentreffer dit seizoen. Toch is er nog hoop zegt Jan Roberti die sinds kort leider en grensrechter is. Vandaag ontbrak kanjer Theo Heijdt omdat hij zonodig moest verhuizen. Hij is er volgende week tegen DZS weer bij, dat scheelt enorm. Daarvan kunnen we winnen, op zeker. Ach, zo belangrijk is het allemaal ook weer niet. Zie het zelf, de gezelligheid staat op één.

Vanaf dit seizoen (1996/1997) werd de HVB opgeheven - alle elftallen spelken voortaan in de KNVB. Het bestuur was als volgt samengesteld: Ben de Koster, Aad Suijkens, Leo Toet, Monica Toet/Hofman, Richard Lansink, Andre Lorsheijd en Ton Piet.

De vereniging kreeg een enorme klap te verwerken toen Ton Piet geheel onverwachts overleed. Vanwege zijn vele verdiensten voor de vereniging besloot het bestuur het jaarlijkse veteranentoernooi om de Ton Piet wisselbeker te laten verspelen. Een eer die in de decennia hiervoor voor Jaap van Gaalen van toepassing was.
Ton's plaats in het bestuur werd overgenomen door Cees Rot. Penningmeester Aad Suijkens gaf terecht aan dat het bepaald geen prettige klus is om elke weer te bijna te moeten bedelen bij mensen die niet tijdig aan hun contributieverplichtingen wensen te voldoen. Dit onprettige fenomeen speelde reeds sinds jaar en dag - de diverse besturen van de laatste vijfentwintig jaar hebben deze onprettige confrontaties te vaak moeten ondergaan. Contributie ophalers/inners worden vaak als een soort van boeman gezien, echter er wordt eenvoudigweg vergeten dat Wikkers allemaal vrijwilligers zijn die het brengen van vervelende boodschappen niet als hobby beschouwen. 
 

Het moet medio 1996 zijn geweest dat trainer John Rietveld (samen met bestuurslid Monica Hofman/Toet) weer eens iets had geregeld - daar stonden opeens twee talentvolle spelers uit Ethiopië op het trainingsveld, Mike Mekbeb en Simma. Later volgt nog een grootheid uit dit Afrikaanse land. Deze speler werd Dani genoemd, echter van zijn voetbalkunsten kon WIK niet lang genieten. Waarschijnlijk is hij destijds door de vreemdelingenpolitie opgepakt en naar zijn geboorteland teruggezonden. De genoemde spelers speelden niet lang daarvoor nog in het Olympisch elftal van Ethiopië en waren nu ineens lid van WIK. Mike heeft vervolgens vele jaren in het eerste elftal van WIK uitgeblonken, met als hoogtepunt het kopdoelpunt van Mike in de promotiewedstrijd tegen Oliveo (juni 2002). Dat hij vervolgens in deze wedstrijd ook nog eens de beslissende penalty verzilverde leidde tot euforische toestanden.

Alle F-jes in 1997

1997-1998 kampioen - WIK 1 van vierde naar derde klasse KNVB - Onder de bezielende leiding van trainer John Rietveld en elftalleider Andre Lorsheijd promoveerde WIK 1 voor het eerst in haar bestaan naar de derde klasse KNVB. De beslissende thuiswedstrijd tegen Duindorp s.v. werd ruimschoots met 7-0 gewonnen - op een zonovergoten WIK-complex maakte de bierpomp overuren als vanouds. De vooraf geplaatste kraampjes met drank en voedsel werden goed benut - W.I.K.-vrijwilligers maakten weer eens extra uren - geen probleem. Een belangrijke rol was weer eens weggelegd voor spelverdeler Jan Hazebroek - een talentvol voetballer die W.I.K. altijd trouw is gebleven. Jan heeft naast jarenlang speler van de selectie een veelheid aan functies bekleed. Van jeugdleider tot het draaien van bardiensten op donderdagavonden, van klusjesman - samen met Ton Fresco en neef Loek Dommanschet (Dommanschet ook jarenlang speler van WIK 1, allerlei functies rondom de selectie, jeugdleider, regelen van sponsors en reclameborden, lid van jubileum en feestcommissie. Loek speelde uiteindelijk circa driehonderdvijfenzeventig wedstrijden in de hoofdmacht van WIK en is tijdens zijn carrière gehuldigd voor het spelen van zijn tweehonderdenvijftigste formele wedstrijd in WIK 1) tot nog steeds stuwende kracht achter een W.I.K.-vriendenelftal alsmede lid van de W.I.K. honderd jaar jubileumcommissielid tot vaste deelnemer van vele playbackshows. Niet vefrgeten mag worden dat Jan elk seizoen weer allerlei spullen voor diverse W.I.K.-doeleinden sponsort.

In het seizoen 1997/1998 was er overigens sprake van opmerkelijk hoge uitslagen voor W.I.K. 1. Tweemaal winst tegen Paraat (7-2 en 9-0), 8-1 winst tegen Azzuri, 1-5 winst bij HS Texas DHB en 2-5 winst bij Quick Steps uit. Uiteindelijk werd er dus twee keer gewonnen van Azzuri, Duindorp sv., HS Texas DHB, Quick Steps en Paraat. Smaken verschillen, er zijn echter Wikkers die hebben geconcludeerd dat dit elftal als één van de beste elftalen uit de WIK geschiedenis kan worden beschouwd. 

1997-1998: kampioenselftal W.I.K.: keeper Michel Lorsheijd (op hoog niveau gekeept bij Voorburg, RVC, ADO-jeugd en LenS - tevens gespeeld in WIK-jeugd) en Serge Sander (een bij RAS en VIOS opgegroeide speler met een geweldige passeertechniek, o.a. de schaar zoals Piet Keizer). Verder Jan Hazebroek (eigen jeugd - Loek Dommanschet (tot halverwege de jaren tachtig bij ESDO en ODB actief), Martin Demeier (eigen jeugd - een echte teamspeler die op vele plaatsen in het elftal heeft gespeeld, Edwin Bouwer (eigen jeugd - centrale verdediger met een geweldige traptechniek), Coen Batelaan (diepgaande middenvelder en spits afkomstig van Cromvliet), Freek Brant (verdediger met een tafeltennis achtergrond die besloot volledig voor het voetbal te gaan), Marco Demeier (eigen jeugd - geweldige speler met o.a. een fantastische sliding), Loek Hemerik jr. (eigen jeugd - veel loopvermogen op het middenveld en heeft als diepgaande middenvelder een veelheid aan doelpunten voor WIK gescoord. Is twee keer bij WIK weggegaan, de eerste keer naar Vredenburch, de tweede keer naar Celeritas. Is teruggekomen om vervolgens WIK nooit meer te verlaten.), Michel Havenaar (eigen jeugd - keeper), Erwin Rietveld (zoon van trainer John Rietveld. Erwin zou later trainer bij VCS worden) en Patrick Valkenburgh (speler met overzicht en tactisch enorm sterk. Heeft voordat hij bij WIK arriveerde bij o.a. SOA gespeeld en vervolgens tien jaar het vlaggenschip van onze vereniging vertegenwoordigd.). 

Een geweldig resultaat van de W.I.K.-selectie, zeker gezien het feit dat VVM (het voormalige Maasstraat) elke zondag spelers, per taxi, uit Rotterdam liet ophalen om maar even kampioen te worden en op donderdagen een blik vrouwen van plezier in de kleedkamers liet verschijnen. Trainer/coach van WIK is de succesvolle John Rietveld die desnoods, indien noodzakelijk, op de meest vreemde dagen/uren extra trainingen voor enthousiaste spelers heeft ingelast. Onder het motto investeren wordt beloond en je krijgt niets cadeau weet hij velen te enthousiasmeren. Met name de extra trainingen op vrijdagavond worden druk bezocht - John’s motivatiekreten, zoals zijn anekdotes betreffende de wedstrijd Duitsland tegen Hongarije uit 1954, zijn en blijven onvergetelijk. Het fanatisme van John blijft ongeëvenaard. Daarnaast zijn de vele telefoontjes met zijn spelers momenten waarover bij WIK, tot op de dag van vandaag, nog steeds wordt gesproken. Als John wist dat je thuis was werd je gebeld, dus meestal tijdens het avondeten kon men niet om John heen en werd subtiel ingespeeld op je noodzakelijke aanwezigheid en moest men wel een heel goed verhaal om niet te verschijnen. Overigens betreft dit kampioenschap in 1997/1998 het laatste kampioenschap van WIK 1 tot en met 2025. Hierna zijn nog wel promoties via nacompetitie of tweede plaatsen afgedwongen.

Het jaar 1997 betrof een belangrijke jaar inzake de herstart van de jeugd. Veel mini F-jes trainden achter de WIK-kantine onder leiding van o.a. Leo Toet. Hij wist samen met Monica Hofman/Toet vele WIK-vrienden te enthousiasmeren om de WIK-jeugd weer eens goed neer te zetten en dit gebeurde dan ook. Er werd begonnen met o.a. de jeugdleden Remco Stapert, Danny den Harder, Ricky Toet (heeft vanaf 1999 vier jaar in de ADO-jeugd gespeeld), Donny Hoorens van de Berg, Danny van Batenburg, Kevin Stakenburg, Donny van der Dussen (later ADO-jeugd één jaar FC Dordrecht) en anderen. Een jaar later sloten o.a. Jordy Pronk (later in ADO-jeugd en één jaar FC Dordrecht), Wesley Spaan en Tonny Fresco aan. Deze enorme groei leidde zelfs tot vijf F en vijf E-teams, waaronder een memorabel F1 kampioenschap in de hoogst denkbare F-poule van Den Haag.
 

In het seizoen 1997/1998 werd Mirjam van Batenburg als tweede vrouw ooit in het bestuur gekozen. In 2009, werd zij na een imposante reeks aan vrijwilligersactiviteiten, tot lid van verdienste van de vereniging benoemd. Het bestuur bestond in 1997 uit Ben de Koster, Aan Suijkens, Richard Lansink, Monica Hofman/Toet, Mirjam van Batenburg, Andre Lorsheijd en Cees Rot. Leo Toet is destijds uit het bestuur teruggetreden, echter verrichtte op de achtergrond een enorme hoeveelheid werk. Noem het de stille vrijwilliger waarvan onze vereniging vol trots kan melden, dat het er velen zijn geweest die op de achtergrond hun steentje hebben bijgedragen. Jan Hazebroek speelde zijn tweehonderdenvijftigste wedstrijd in de hoofdmacht van WIK.

Op 10 oktober 1998 werden Nol Roberti (veertig jaar lid), Jan Roberti (veertig jaar lid), Joop van der Starre (veertig jaar lid) en Jan Stakenburg (vijfentwintig jaar lid) gehuldigd. Wim Loof werd tot lid van verdienste benoemd. Het merkwaardige is dat hij dit in 2003 nog een keer meemaakt. Een administratief misverstand lag hieraan ten grondslag. 

WIK 5, WIK-zaal en WIK C1 vierden, naadst W.I.K., het kampioenschap. 
 

Trainer John Rietveld was een talentvol voetballer en doorstond op jonge leeftijd een test bij Feijenoord, maar desondanks zag hij af van een overgang naar de club uit Rotterdam Zuid. John was niet alleen een talentvol voetballer maar ook een verdienstelijk atleet. In de jaren zestig werd hij Zuid Hollands kampioen veldlopen en pakte hij met de herenestafetteploeg van Sparta de nationale titel op de vier keer vijftienhonderd meter. Een bijzonder gedreven trainer die zijn spelers tot op het bot toe wist te motiveren. Extra trainingen op vrijdagavond of zaterdagochtend waren geen enkel probleem voor John. Bovendien kwam je als speler niet zomaar onder een training vandaan. John belde stad en land af om spelers zover te krijgen om te komen trainen. Bij voorkeur rondom het avondeten, tijdstippen waarop hij er vrijwel zeker van was dat men thuis was.
John Rietveld behoorde tot de kleine groep mensen, die voor zijn vele verdiensten voor het Haagse voetbal tijdens een bijeenkomst in het jaar 2003 van de Oude Haagsche Glorie met de ‘Aad Mansveld Trofee’ werd beloond. Aad Mansveld, een ADO-grootheid in de geschiedenis van het Haagse voetbal. Ten tijde van het trainerschap van John Rietveld zijn er diverse sportverzorgers actief geweest. Naast Mary Wever (ook jarenlang deel uitgemaakt van de kantinecommissie) behoorde Ron van Neijhof vele jaren tot de medische staf van WIK en maakte plaats voor Westlandse Daan die er zo zijn ‘eigen’ verzorgingsmethodieken op na wenst te houden. De oud schipper had zijn EHBO-technieken geleerd op de grote vaart en met zijn handen, zo groot als kolenschoppen, wist hij menig selectiespeler, tijdens het masseren van de benen, zodanig te pijnigen dat de meeste spelers zich slechts één keer voor een massage bij hem hebben gemeld. Daarnaast was er ook nog een sportverzorger onder de naam ZORRO actief geweest. Een prima verzorger, van Surinaamse afkomst, die zijn werk als verzorger op bijzondere wijze heeft uitgevoerd.
 

Trainingskampen John Rietveld - Tijdens het trainerschap van John Rietveld e in de maand augustus, jaarlijks terugkerende trainingskampen georganiseerd. Het WIK-gezelschap meldde zich in Sint Michelsgestel, alwaar onder aanvoering van Rietveld en diens assistenten, serieus wordt getraind maar ook ruimte voor gezelligheid werd geboden. Jaren later, o.a. tijdens het seizoen 2015/2016, werd onder leiding van trainer Ton Boevink wederom een trainingskamp in Sint Michelsgestel belegd. Bij Rietveld altijd in de maand augustus, bij Boevink steevast in de maand januari. Overigens was de trainingsstof van Rietveld enorm uitgebreid en afwisselend. Wat hebben we genoten van het fanatisme waarmee hij alle oefeningen begeleidde, fanatiek tot in het bot.
 

Daar waar de verwachtingen in de 3e klasse KNVB in het seizoen 1998/1999 hoog waren daar bleek e.e.a. een kwestie van overleven. Men eindigde met 24 punten als vierde van onder.

In het jubileumseizoen 1998/1999, de club besond tachtig jaar, werd een wedstrijd tegen de Oude Haagsche Glorie gespeeld, een elftal waarin vele oude Haagse topamateurs en af en toe een oud-speler van ADO (waaronder Harry Heinen en Aad Kila) acte de préséance a Het jubileumjaar werd uiteraard afgesloten met een spetterende feestavond, welke wederom fantastisch was georganiseerd. Het organisatiecomité, bestaande uit Monica Hofman/Toet en Mirjam van Batenburg, had haar zaakjes weer goed op orde. Onder het motto “een goede voorbereiding is het halve werk” en “als je iets doet moet je het goed doen, anders moet je het niet doen” liep e.e.a. zoals verwacht. 

Het vlaggenschip handhaafde zich in de derde klasse KNVB, echter met de negende plaats wordt degradatie ternauwernood voorkomen. Men eindigde het seizoen met 24 punten in de onderste regionen. Dubbele nederlagen werden geleden tegen het voor WIK altijd moeilijke Concordia uit Delft. Het uit veel ex-profs samengestelde VVM kwam bij WIK, met een 2-3 overwinning, met de schrik vrij. De uitwedstrijd bij VVM werd helaas ontsierd door een bewuste elleboogstoot welke door de VVM-spits (toevallig een oud spits van Sparta Rotterdam) op de neus van een WIK-speler werd geplaatst. Deze wedstrijd is destijds gestaakt en voor de kleedkamers van VVM hing vervolgens een grimmig sfeertje waarop door vele Wikkers vol ongenoegen wordt teruggekeken. Als de Wikkers destijds op verhaal waren gegaan was het niet ondenkbaar geweest dat een strijd was losgebarsten die waarschijnlijk op renbaan Duindigt zou zijn geëindigd. Maar goed dat de Zwart-Witten zich destijds niet uit hun tent hebben laten lokken. De woede over de gebroken neus was er, echter van WIK-zijde bleef men beheerst. Om te promoveren werden door VVM immers alle middelen, zonder schroom, toegepast.

Het seizoen 1999/2000 verliep rampzalig voor het vlaggenschip - degradatie van de derde naar de vierde klasse was een feit. Twee jaar in de derde klasse was nog iets te hoog gegrepen voor John Rietveld's selectie. Ondanks John’s niet aflatende inzet had men het moeilijk, spelers verschenen minder intensief op trainingen - tot overmaat van ramp stopten spelers tussentijds. Het werk ging voor - in mindere tijden is de keuze om te stoppen blijkbaar sneller gemaakt dan in periodes dat men in de top meedraait. Grote nederlagen werden geleden tegen VIOS (0-7 en 6-2), terwijl dubbele nederlagen tegen Schipluiden, Concordia en Laakkwartier het er ook niet gezelliger op maakten.

De jeugdafdeling groeide gestaag.

Tijdens het seizoen 2000/2001 eindigde het 1e elftal in de vierde klasse KNVB met 32 punten op de 6e plaats.

In april 2001speelde Loek Hemerik junior zijn driehonderdste wedstrijd in WIK 1. Vader Loek Hemerik sr., die als vrijwilliger o.a. als bestuurslid, jeugdleider, trainer van de lagere elftallen, leider WIK 1, regelen kledingsponsors, en als eerste elftalspeler de vereniging heeft vertegenwoordigd, was zo trost als een pauw. Loek jr. zou uiteindelijk ongeveer vierhonderd keer in de hoofdmacht van WIK aantreden. In deze periode was Hemerik gemiddeld goed voor tien doelpunten per seizoen. 

 
Loek Dommanschet stopte na driehonderdenvijfenzeventig wedstrijden als speler van WIK 1. Jan Hazebroek werd uitgeroepen tot meest waardevolle speler (een prijs ingesteld door John Rietveld) van de selectie. Deze prijs werd de jaren hiervoor aan Maurice Spaan, Donny Nieuwenhuijs en Loek Hemerik jr. toegekend. In 2001/2002 werd deze prijs aan Driss El Hamms toegekend. De winnaars ontvingen o.a. voetbalkleding en een voetbaltas die John Rietveld in die tijd bij Sporthuis AJ wist te ritselen. Mochten dit soort attenties niet beschikbaar zijn dan werd een flesje wijn aangeboden, op zich ging het om de eer en niet om de prijs. Destijds regelde Rietveld overigens bij sporthuis AJ jarenlang (veel in samenwerking met o.a. Andre Lorsheijd en later Marko van der Kroft) kleding voor de selectie.

Haagsche Courant 2001/2002 - Ondanks verwoede pogingen slaagde Cromvliet er niet in om tegen WIK de eerste overwinning binnen te halen. Het zit Cromvliet tot op heden niet mee. Door het vertrek van vijf spelers naar Quick Steps werd de selectie flink uitgedund. Bovendien stapte trainer Boere na twee duels in het nieuwe seizoen op. Tijdens het verloop van de wedstrijd bleken WIK en Cromvliet aardig aan elkaar gewaagd. Na een geslaagd één tweetje tussen Donny Nieuwenhuijs zocht Coen Batelaan (ex Cromvliet) het doel te hoog. Even later trof WIK-speler Kurt Sander na wat draai en kapbewegingen het zijnet. In de 44e minuut werd de score dan toch opengebroken. Vanuit het achterveld werd Cromvliet speler Patrick Lodder de diepte in gestuurd. Gehinderd door twee WIK-verdedigers scoorde hij 1-0. Zes minuten na de pauze was het alweer 1-1. Via Serge Sander en Loek Hemerik kwam de bal bij WIK-icoon Jan Hazebroek die beheerst afrondde. Naarmate de wedstrijd vorderde was thuisclub Cromvliet steeds vaker op de helft van WIK te vinden. Dit leverde mogelijkheden op voor Lodder die zijn mogelijkheden onbenut liet. De aanvallende speelwijze van Cromvliet bracht risico met zich mee. Dit bleek onder meer toen linksbuiten Serge Sander van WIK bij een snelle uitbrak voorlangs schoot. WIK-speler Piet van der Toorn kreeg ook nog een opgelegde kans, echter ook deze bleef onbenut. Eindstand 1-1.
Opstelling WIK: Lorsheijd, Valkenburg, Richard Sieck, Dommanschet, Hazebroek, Nieuwenhuijs, Paul Sieck, Serge Sander, Kurt Sander en Batelaan.

W.I.K. D1 won een oefenwedstrijd tegen de E-top van Feyenoord.

2001/2002 promotie - wederom van 4e Klasse naar 3e klasse KNVB - Daar waar WIK in die jaren promoveerde daar werd net zo makkelijk weer gedegradeerd. Enigszins vergelijkbaar met de Graafschap of Excelsior die als een soort van jojo dan weer eredivisie en dan weer Jupiler League spelen. Toch duurde het niet lang voordat trainer John Rietveld, die van 1994 t/m 2003 trainer van WIK was, de boel weer op de rit krijgt. In het seizoen 2001-2002 leek het er aanvankelijk op dat WIK 1 vroeg van vakantie kon gaan genieten, echter niets was minder waar. Men plaatste zich op redelijk wonderbaarlijke wijze voor de nacompetitie, een extraatje waar WIK dankbaar gebruik van maakte. In juni 2002 leidt dit tot een allesbeslissende nacompetitie finale tegen Oliveo op het Wilhelmus terrein. In de eerste ronde van deze nacompetitie werd aangetreden tegen het RKSVM van trainer Frank Kuyl. Na een late ontsnapping in de thuiswedstrijd (doelpunt van Michel van Es) werd op een doordeweekse avond de return in het Westlandse Monster gespeeld. Zonder ook maar iemand tekort te doen kan worden gesteld dat Driss El Hamms aldaar de wedstrijd van zijn leven speelde. Hij bleek zelfs door de robuuste RKSVM-verdedigers niet te stoppen en dit leidde dan ook tot een terechte overwinning en een stap naar de tweede ronde. Dit mede door geweldig keeperswerk van Ronald van der Kooij en een goed georganiseerd elftal. In de tweede ronde werd Quick Steps van trainer Ton Boevink met lege handen naar huis gestuurd. Ondanks het ontbreken van twee belangrijke basisspelers (Jan Hazebroek en Serge Sander) vertrok het WIK-gezelschap, vrijwel van alle spelers is het haar zwart wit geverfd, naar Voorburg (terrein Wilhelmus) voor de beslissende finalewedstrijd tegen Oliveo. WIK was duidelijk in de winning mood en dat voelden meerdere spelers al bij de laatste training op donderdag voorafgaande aan de wedstrijd. De wedstrijd kon eigenlijk niet worden verloren, echter tegen een sterk Oliveo was dit makkelijker gezegd dan gedaan. Aangekomen bij Wilhelmus aanschouwden de spelers rondom het hoofdveld allerlei zwart wit gekleurde versierselen (die nacht was een aantal WIK-supporters zo vrij geweest e.e.a. te versieren. Hier mag niet onvermeld blijven dat twee groepen van Wikkers die nacht afzonderlijk besloten de tribunes extra aan te kleden. Het is dan ook wonderbaarlijk dat de twee groepjes elkaar zo op ongeveer hetzelfde tijdstip troffen en zich verbaast afvroegen wat men kwam doen. Men had dus dezelfde doelstelling, namelijk de WIK kleuren nadrukkelijk over het complex verspreiden. Het ene groepje bestond uit Loek Hemerik jr. samen met wat vrienden en het andere groepje bestond uit Frans Spaans en Henk Vreeswijk. Hierbij is het weer opmerkelijk dat Loek en Henk de volgende dag in de WIK-selectie waren opgenomen.).

Onder heerlijke weersomstandigheden eindigde de wedstrijd in de reguliere speeltijd in een 1-1 remise. In de eerste helft van de verlenging werdt de teruggehaalde Marco Demeier (die daarvoor jarenlang in het eerste had gespeeld en later jeugdleider werd bij het elftal van zijn zoon) van het veld gezonden en wist WIK, ondanks de tien man, de wedstrijd redelijk eenvoudig uit te spelen. De best wel ervaren spelersgroep loste e.e.a. in samenspraak met trainer/coach Rietveld tactisch slim op. Hierbij mocht WIK van geluk spreken dat de trainer van Oliveo niemand liet doorschuiven en dat als gevolg hiervan het middenveld van WIK de wedstrijd volledig onder controle hield. Het meeste balbezit was zelfs voor de mannen van Rietveld die door de WIK-aanhang tot grote hoogte werden geënthousiasmeerd. Na 120 minuten stond nog steeds 1-1 op het scorebord en probeerde een aantal Oliveo aanhangers de WIK-aanhang achter het doel waar de penalty’s genomen zouden worden weg te drukken. Dit heeft men geweten - de WIK-aanhang is uiteindelijk geen meter geweken! De brutalen van Oliveo stonden uiteindeijk gewoon weer aan de lange zij. De beslissende strafschoppenserie werd door WIK gewonnen. Alle spelers, inclusief keeper Ronald van der Kooij, werden vervolgens op handen gedragen - zelfs de aanwezige oud-trainer Coos Hübscher was zo trots als een pauw en pinkte een traantje weg. Trainer John Rietveld kon (samen met zijn assistenten) wederom een prijs op zijn rijke erelijst bijschrijven. Selectiespelers seizoen 2001-2002 waren o.a.: Ronald van der Kooij, Patrick Valkenburgh, Driss El Hamms, Ollie, Khalid El Kardoudi, gebroeders Johan en Chris Jansen, Mike Mekbeb, Loek Hemerik jr., Donny Nieuwenhuys, Michel van Es, Henk Vreeswijk, Jan Hazebroek, Richard Lansink, Serge Sander en de op het laatste moment van stal gehaalde Marco Demeier en Rini Toet.

Met John Rietveld als trainer van de WIK-selectie speelde het eerste elftal van WIK in de 3e klasse KNVB. Laurens van het Klooster kwam terug van zijn avonturen bij een aantal top amateurverenigingen in de regio Rotterdam en nam nog een maatje mee waarmee hij in de ADO jeugd had gespeeld. Serge Sander was redelijk fit en de selectie begon met hoge verwachtingen aan deze competitie. Het begin was redelijk hoopvol, echter in november begon de ellende. Spelers bleven zomaar weg - dit aantal liep op tot zes. In december kon iedereen zien aankomen dat dit wellicht fout zou aflopen - dat deed het ook. Tot overmaat van ramp voelde John Rietveld zich ook niet topfit - dit alles resulteerde in een negatieve spiraal. Na nog een geweldig resultaat uit bij VIOS (1-3 voor WIK) werden er nog nauwelijks positieve resultaten neergezet - aan het eind van het seizoen was degradatie een feit, W.I.K. daalde af naar de 4e klasse KNVB.

Haagse Courant 2002/2003: Hoogervorst schiet LenS laat alsnog naast WIK. LenS en WIK voerden gisteren aan de Hengelolaan geen voetballend hoogstandje op. Maar de enorme strijd die de beide derde klassers negentig minuten leverden, alsmede het uiterst boeiende scoreverloop in de laatste twintig minuten stonden er toch garant voor dat het duel boeide tot de laatste seconde. Met een terechte 3-3 puntendeling. Gezien de situatie op de ranglijst zal het laagstaande WIK hiermee het meest tevreden zijn.
Opstelling WIK: van der Kooij, Genev, van der Toorn, Valkenburg, Demeier, Lansink, Hemerik, de Koning, Nieuwenhuijs, El Hamms, van het Klooster, Sander.
 

De jeugdafdeling groeide en groeide - elke zaterdag waren beide W.I.K. velden van vroeg tot laat volop bezet. Nog steeds onder leiding van Leo Toet werd de jeugdafdeling steeds meer volwassen echter in die tijd had W.I.K. helaas nog geen A en B elftal. Veel jeugdleden zaten in de leeftijdscategorie tussen 5 en 13 jaar - de zogenaamde onderbouw. Vandaar ook dat W.I.K. op dat moment over o.a. 5 E-zeventallen en 3 F-zeventallen beschikten. De teams zagen er netjes verzorgd uit - zeker gezien het feit dat vrijwel elk team wel een leuke sponsor van de vereniging wist te strikken.
De jeugdtrainingen op maandag, dinsdag en woensdag zorgden voor een geweldige veldbezetting - alle trainers werden intern opgeleid om het trainingsvak zo goed mogelijk uit te voeren. Onder het motto “de onzin van het rondjeslopen” werd benadrukt dat de Zeister Visie in combinatie met de Coerver methode onze kinderen meer plezier zou bieden. En dat deed het. 

In die tijd werden er jeugd oefenwedstrijden tegen Feijenoord, Sparta en ADO gespeeld - tevens op diverse jeugdtoernooien gaven Sparta en Feijenoord acte de presence. Kortom, een gouden periode uit onze jeugdhistorie.

De jeugdafdeling floreerde - diverse spelers werden gescout door ADO en verlieten de club aan het eind van het seizoen. 

Vanaf 2003 was Kees Kroon (hij namt de taak van John Rietveld over - trainer van 1994 tot 2003 - John Rietveld begeleidde Kees in diens eerste WIK-seizoen) als trainer van de zondagselectie aangesteld en ondanks een moeizaam seizoen bereikte het eerste elftal de nacompetitie. Een vierde plek (tien keer winst, met de 8-4 overwinning tegen DUNO als uitschieter) in de competitie gaf recht op de extra competitie. Helaas volgde uitschakeling bij het Rotterdamse HWD. WIK 2 bereikte het felbegeerde kampioenschap en promoveerde naar de reserve tweede klasse KNVB. 

Het 85-jarig bestaan van de club werd aan het eind van het seizoen groots gevierd.

In het seizoen 2004/2005 verliep e.e.a. rondom de selectie minder voortvarend. Kees Kroon trok al in het najaar, na een incident, zijn conclusies en stapte op als trainer van de selectie. Assistent-trainer Michel van der Lee nam de honneurs waar en werd vanaf medio februari 2005 bijgestaan door ex-professioneel voetballer Marco van Delden, die vervolgens met wisselend resultaat vijf jaar (tot 2010) trainer van de WIK-selectie was. Inmiddels had het tweede elftal zich in 2004 niet in de reserve tweede klasse KNVB weten te handhaven. Sterker nog, vanwege een gebrek aan selectiespelers, er was sprake van een ware exodus aan selectiespelers, werd nog tijdens het lopende seizoen nesloten het tweede elftal terug te trekken. Een zwarte bladzijde in de WIK-geschiedenis. Teleurstellend omdat het tweede elftal een jaar daarvoor glorieus van de 3e naar de 2e klasse KNVB wist te promoveren. Het kardinale punt in die jaren is gelegen in het feit dat er te weinig selectiespelers zijn, nog geen spelers vanuit de A overkomen, en daar hebben alle trainers in die periode absoluut geen gemak van ondervonden. Over promoties van WIK 2 gesproken. Eind jaren negentig speelt het tweede selectie elftal in de nacompetitie tegen Quintus 2 en Concordia 2. De zaterdag voorafgaande aan de beslissende wedstrijd tegen Concordia besluit een flink aantal tweede elftalspelers aan een kroegentoernooi mee te doen. De verontwaardiging hierover is groot binnen de vereniging, mede gezien het feit dat men er maar niet bij wenst stil te staan dat dit spelen op zaterdag tot verzuring alsmede stramme spieren kan leiden. Absoluut geen juiste voorbereiding voorafgaande aan een beslissende promotiewedstrijd. Die zondag wordt het gewenste resultaat niet gehaald en dit heeft destijds tot heftige interne discussies geleid.

Ook het seizoen 2005/2006 bracht niet wat men binnen de club wenste - mooie resultaten van het 1e elftal bleven uit - men eindigde met 20 behaalde punten op de 8e plaats. De jeugdafdeling was voor W.I.K.-begrippen stabiel en draaide naar behoren. 

W.I.K. eindigde met 41 punten op de 2e plaats achter kampioen BMT en hoopte via nacompetitie een plek in de 3e klasse KNVB te veroveren. Helaas werd men in de 1e ronde van de extra competitie uitgeschakeld.

Ook tijdens het seizoen 2007/2008 speelde het vlaggenschip geen rol van betekenis. De jeugdafdeling groeide nog steeds als kool. Jeugdtoernooien bij W.I.K. waren inmiddels steeds meer bekend - deelname van jeugdteams van Sparta en Feyenoord brachten de toernooien op een hoger level.

90-jarig jubileum - 2009 - De toenmalige jubileumcommissie (Loek Dommanschet) was erin geslaagd een uitstekend georganiseerd weekend rondom het negentig jarig bestaan van onze vereniging neer te zetten. Het weekend werd afgesloten met een geweldige feestavond inclusief levende muziek van de toenmalige huisband ’Only Four’ alsmede zangers Rinus, Piet, Gerard en Wesley Ponsen. De vrijwilligers achter de bar hebben zich, zoals gewoonlijk, enorm uitgesloofd om de feestvierende Wikkers tijdig van hun drankje en hapje te voorzien.
In de nacht en avond hieraan voorafgaande werd, onder toezicht van vele vrijwilligers, het zogenaamde slaapfeest gehouden. De W.I.K.-kinderen tot twaalf jaar overnachtten in tenten zo groot als die van circus Boltini en hebben naar verluidt enorm genoten. 
Op de zondag van dit pinksterweekend werd een professionele zeskamp gehouden. Net zoals de zeskamp ten tijde van het vijfenzeventigjarig jubileum (in mei 1994) bleek deze festiviteit wederom prima georganiseerd. Onder leiding van Loek Dommanschet, met spreekstalmeester John van Doorn (tevens verzorger van de muziek, is ook nog leider van het meisjesteam geweest en heeft in moeilijke WIK-tijden in het bestuur zijn steentje bijgedragen) op de achtergrond (of was het de voorgrond? John maakte er met zijn rechtstreekse verslag als een soort van Theo Koomen altijd een opmerkelijk spektakel van) hebben de deelnemers en bezoekers enorm genoten. 
Het feestweekend begon op vrijdagavond met een receptie voor genodigden en was gepland van 19.00 tot 21.00 uur. Een door Carla en Richard Lansink goed georganiseerde en drukbezochte receptie met diverse vertegenwoordigers van Haagse verenigingen, de KNVB, scheidsrechtersvereniging en sponsors. Achter de bar hadden collega’s van Carla, waaronder de ouders van selectiespeler Mike Bos, e.e.a. prima onder controle. Na een perfecte opening door John van Doorn nam voorzitter Richard Lansink het woord en vertelde de aanwezigen over het ontstaan en de rijke voetbalgeschiedenis (1919 tot heden) van WIK. Dat WIK feitelijk was uitgegroeid tot een soort van familievereniging. Een gezonde vereniging met een veelheid aan vrijwilligers, zonder schulden, zonder ellende en een strijdbaarheid om absoluut zelfstandig te blijven en geen fusie met een andere vereniging aan te gaan. Uiteraard werden de jaarlijks terugkerende vrijwilligersavonden en kerst ouderen middagen benoemd. Na een daverend applaus was het de beurt aan de KNVB-vertegenwoordiger die in alle rust het karakter van WIK wist neer te zetten. Veel waardering voor deze echte volksclub werd uitgesproken, dit met de mededeling dat WIK een uitermate belangrijke vereniging (o.a. voor de buurt waarin wij spelen) is. 

Dat Mirjam van Batenburg tijdens deze receptie tot lid van verdienste werd benoemd was absoluut geen verrassing. Dit zeker gezien het feit dat zij jarenlang naast het WIK-clubblad nog veel ander vrijwilligerswerk, zoals bestuurslid, bar activiteiten en lid van jubileum commissies, binnen ons vereniging heeft verricht.

In het seizoen 2009/2010 beschikte de W.I.K.-jeugd over een prima A-elftal, echter in de tweede helft van het seizoen werd dit elftal om moverende redenen uit de competitie teruggetrokken. In dit elftal zagen we spelers als Ajoub Trad - Ricky Toet - Gino van der Walt - Tony Fresco - Michael Breuer - Jerry Troostheide - Danny van Batenburg en Ricardo Grune die vervolgens de senioren jarenlang hebben versterkt. 

Leiders/trainers Richard Lansink en John van Doorn beschikten over een enthousiast stelletje voetbalmeiden die op zaterdagen onder grote belangstelling hun wedstrijden speelden. Samenstelling 2009/2010: Jessica Lansink - Nikita da Palma - Nicole Groos - Roxanna v. Doorn - Fleur Toet - Lianne Hesselink - Willie Netten - Chantal van Tongeren - Stefani Korporaal - Emily Valks - Y. Polat - S. Hermeling - E. Disler - S. Magesja - Kimberly Houweling - B. Aydin - Tugce Bogce - Kim Kanters. Joop v/d Berg fungeerde als vaste (club)scheidsrechter bij thuiswedstrijden.

Het is ook in deze periode dat vooraanstaande verenigingen, met een rijke voetbalhistorie, uit de Haagse regio informeel bij WIK-bestuurders aankloppen om wellicht over een fusie na te denken. Vanuit Celeritas en VCS werd verzocht oriënterende gesprekken aan te gaan. De WIK-bestuurders waren vereerd met de verzoeken echter bleven geloven in een zelfstandig voortbestaan van WIK.

W.I.K. 3 vierde het kampioenchap in 2009/2010. Dit elftal, onder aanvoering van Jan Hazebroek, werd in vijf jaar tijd drie keer kampioen. 

In de 4e klasse KNVB werd het eerste elftal van W.I.K. op de grootste nederlaag uit haar rijke geschiedenis getrakteerd (27-1 dus). De sfeer en saamhorigheid binnen de selectie was van een bedenkelijk niveau - tijdens de 27-1 nederlaag verscheen het W.I.K.-vlaggenschip met 9 man in het veld, waaronder enkele veteranen die het elftal noodzakelijkerwijs compleet moesten maken. In een wedstrijd bij GSC/ESDO wist super vrijwilliger Marco van der Kroft - als opgeroepen veteraan - twee doelpunten te scoren. Ook weer zo'n W.I.K.-duizendpoot die allerlei zaken heeft gesponsiord, secretaris is geweest, als leider en trainer van diverse jeugdelftallen heeft gefunctioneerd, donderdagavond bardiensten heeft gedraaid en anno 2025 teammanager van het eerste eftal is.

Na - zeg maar gerust tijdens - het seizoen besloot een flink aantal spelers de pijp aan Maarten te geven en o.a. naar ADS over te stappen. 

Seizoen 2010/2011 - Pluim van de week (in dit seizoen een rubriek in het WIK-clubblad) voor iemand van de jeugd was voor Jan Stakenburg die sinds zijn zesde bij W.I.K. heeft gevoetbald en als senior jarenlang allerlei jeugdteams begeleid heeft. Ook weer zo'n duizenpoot die zelfs zijn vrouw Astrid wist te enthousiasmeren om als jeugdleidster met de jeugd op pad te gaan. J

In 2010 werd Willem Kuiper (die ooit voor ADO zaterdag acht doelpunten in één wedstrijd scoorde) trainer van de selectie. Leiders waren Loek Dommanschet en Michel Groen. Oud-scheidsrechter Piet Versluis werd vaste thuisscheidsrechter bij WIK 2. Daar waar in het verleden voor lagere elftallen door de voetbalbond scheidsrechters konden worden geleverd, daar was het aantal bondsscheidsrechters aanzienlijk teruggelopen. Pas vanaf de derde klasse KNVB zorgde de bond voor scheidsrechters, voor lagere niveaus waren domweg geen bondsscheidsrechters beschikbaar. In oktober 2010 werd een afscheidswedstrijd voor spelers, die hun schoenen aan de wilgen hebben gehangen, georganiseerd. Frank Vrijmoed sr., Nol Roberti, Henk v/d Heuvel, Aad v/d Sluys en Rini Toet stopten er definitief mee. Aan het eind van het seizoen namen Andre Lorsheijd (elftalleider) en speler Mike Mekbeb afscheid van de selectie. 

W.I.K. D1 en zaal dames vieren het kampioenschap - W.I.K. D1 won in dit seizoen van het hoogste E-elftal (de E-top) van Feyenoord.

Aan de vooravond van het seizoen 2010/2011 besloot het bestuur op zondagen een bestuurslid van dienst (manager van dienst) te benoemen - altijd handig op drukke zondagen.

In het seizoen 2011/2012 schrijft WIK in met zes jeugdteams (1xB, 1xC, 1xD, 1xE, 1xF en meisjes C). In 2012/2013 met zeven jeugdteams (1xB, 1xC, 1xD, 1xE, 2xF en meisjes C). In 2013/2014 met negen jeugdteams (1xA, 1xB, 1xC, 1xD elftal, 1xD zevental, 1xE, 2xF en meisjes A). Hier is duidelijk sprake van een positieve trend. Het aantal jeugdleden neemt gestaag toe en deze groei is mede te danken aan de geweldige inzet van het jeugdkader onder leiding van Andre Dorschot. Een man die jarenlang als jeugdvoorzitter de WIK-jeugd kar heeft getrokken en zich op zaterdagen als het ware uit de naad heeft gewerkt om diverse jeugdelftallen te begeleiden en doordeweeks te trainen. Ook is Andre nauw betrokken geweest bij de organisatie van WIK-jeugdkampen, bijvoorbeeld een weekend Bergeijk alwaar destijds een veelheid aan activiteiten, zoals speurtochten, is georganiseerd. Tevens mag de betrokkenheid bij het gebruik maken van de ooievaarspas niet worden vergeten. Het is nog een heel gedoe om e.e.a. deze pas te administreren.

Het vlaggenschip speelt met dertien nederlagen, drie gelijke spelen en negen overwinningen een wisselvallig seizoen in de vierde klasse KNVB. De indruk bestaat dat WIK langzaamaan uit het diepe dal van de laatste jaren is opgestaan. In het seizoen 2012/2013 wordt de opgaande lijn voortgezet. Met tien nederlagen, drie gelijke spelen en de acht winstpartijen eindigt het eerste elftal met 27 punten in de middenmoot.
 

In het seizoen 2012/2013 trad voormalig Paraat voorzitter Peter van Kesteren toe tot het bestuur. Peter is een voetbaldier die in 2010 samen met twee GSG/ESDO-teams (team Peter: een team van oud Paraat mensen dat sinds jaar en dag bij elkaar is en eens per kwartaal op zondagmorgen buitengewone ontbijtsessies bij WIK organiseert) besluit om naar WIK over te stappen. Een gouden greep - dat na de 2010 transfer naar WIK een eerste afgevaardigde van dit unieke gezelschap toetrad tot het WIK-bestuur, bewees overduidelijk dat men volledig was geïntegreerd. Dat de gebroeders Kanters zich ook niet onbetuigd lieten moge duidelijk zijn. Albert Kanters werd later keeperstrainer van de W.I.K.-selectie - dit specialistische werk veriichte hij jarenlang op uitermate professionele wijze. Jaap werd o.a. clubscheidsrechter en mede organisator van o.a. kaartavonden voorfagaaande de kerst. Tevens enthousiasmeerde hij jaren achter elkaar voormalige Paraat mensen alsmede ras-Wikkers voor een jaarlijks visweekend waarin het volledig geintegreerde gezelschap gedurende een lang weekend enorm werden vermaakt.

W.I.K. D1 vierde het kampioenschap. Richard Lansink, deze W.I.K.=duizendpoot stopte na jarenlang het meisjesteam te hebben begeleid, als trainer/leider van dit team. Jan Roberti werdt door de KNVB onderscheiden voor zijn jarenlange inzet als clubscheidsrechter (2500 wedstrijden gefloten) - hij was enorm verheugd met de aanwezigheid van vele W.I.K.-talenten en vrienden uit zijn lange, rijke, W.I.K.-loopbaan.

Oud WIK-selectiespeler Dick Finklenberg (Dick speelde begin jaren tachtig een korte periode in de WIK-selectie) wist, na zijn entree als trainer in 2012, de selectie uit een diep dal te trekken. De jaren hiervoor waren voor de WIK-selectie elftallen allesbehalve succesvol verlopen en nog steeds bestaat er veel respect voor de spelers uit de lagere elftallen die in periode voor 2012 de selectie als het ware hebben gered. Voorafgaande aan het eerste seizoen van Dick werd hard gewerkt om de selectie een kwaliteitsimpuls te geven en dit lukte redelijk. Na een moeizaam begin kwam met name het eerste elftal aardig op gang - werd de W.I.K.-aanhang verblijd met leuke resultaten. Kortom, er was sprake van een positieve trend. Aan het eind van het seizoen volgde nacompetitie en werd promotie naar de derde klasse KNVB bewerkstelligd. Veel nieuwe spelers meldden zich bij WIK, echter als er zich veertig selectiespelers aanmelden verwachten zij allen een basisplaats in het eerste elftal. Daar begon het rumoerige geheel. Ondanks het feit dat Dicks trainingen gewoon goed waren (Dick gebruikte veelal oefenstof van Foppe de Haan - partijvormen waarin men wel scherp moest zijn) klikte het niet rondom het eerste elftal, er was veel onrust, degradatie volgde. Het tweede elftal werd in het seizoen (2014/2015) wel kampioen en promoveerde verdienstelijk naar de reserve derde klasse KNVB. 

De zondag 3e Klasse C van de KNVB West II was in het seizoen 2014-2015 uit de volgende clubs samengesteld; sv Erasmus, Full Speed, Graaf Willem II VAC, Hoekpolder, Laakkwartier, ODB, OLIVEO, Oranjeplein/Postduiven, REMO, SEP, de Ster, VCS, WIK en Wippolder.

De jeugdafdeling startte in het seizoen 2014/2015 met elf jeugdteams, te weten 1xA, 1xB, 2xC, 1xD, 2xE, 2xF, MA1 (meisjes) en JG 1. In het seizoen 2014-2015 telt WIK acht seniorenelftallen op de zondag, bestaande uit zes reguliere seniorenteams en twee veteranenteams. Aan het eind van het seizoen 2014/2015 degradeerde WIK 1, na een kansloze nacompetitie, van de derde naar de vierde klasse KNVB. In de reguliere competitie eindigde WIK vierde van onder - toch dient nacompetitie te worden gespeeld - de KNVB had weer eens een versterkt degradatieplan opgeworpen. De eerste nacompetitiewedstrijd uit bij HMC eindigde in een bedroevende nederlaag - angezien het hoofdveld van WIK niet beschikbaar was - er werd een nieuw kunstgrasveld aangelegd - werd de beslissende nacompetitiewedstrijd op het kunstgras van ODB gespeeld. Alle Wikkers zijn destijds door ODB met open armen ontvangen, er is zelfs twee weken op het ODB-veld getraind, echter het mocht allemaal niet baten. Degradatie van het eerste elftal was een feit. 

Naarmate het seizoen vorderde voorzag men een kampioenschap voor WIK 2 - pas op de laatste speeldag van het seizoen werd het tweede elftal kampioen in de reserve vierde klasse KNVB en promoveerde onder leiding van Donny Nieuwenhuijs en Nicky Crawford naar de reserve derde klasse KNVB. Beide begeleiders hebben zelf een tijdje in de hoofdmacht van WIK gespeeld, Donny zelfs meer dan driehonderd wedstrijden. 

Ook het heren zaalvoetbalteam bereikte het kampioenschap, echter verloor helaas de drukbezochte bekerfinale. Peter van Kesteren werd benoemd tot de nieuwe algemeen secretaris van de vereniging. 

Het bestuur van WIK was in het seizoen 2015-2016 als volgt samengesteld: Voorzitter: Richard Lansink, Algemeen Secretaris: Ron v.d. Nat - commissarissen: Marco v.d. Kroft, Leo Toet, Loek Dommanschet, Erik Lange, Dennis Piet, Peter van Kesteren en Jan Verwey (tevens jeugdvoorzitter).

Het ledenaantal bij de voetbalvereniging WIK bleef maar groeien. Had de Zuiderparkclub bij aanvang van het seizoen 2008-2009 nog 269 leden, dit seizoen startte WIK het seizoen met meer dan 500 personen op de ledenlijst.

Die meer dan 500 leden van WIK werden onderverdeeld in 2 seniorenelftallen oor de zaterdagcompetitie en 8 seniorenelftallen alsmede 2 veteranenteams voor de zondagcompetitie. De jeugdafdeling van WIK bestond dit jaar uit 1 A-elftal, 1 B, 2 C, 1 D, 2 E, 2 F, een meisjes MA en 1 G-team.

W.I.K. G-team

Tijdens de zomerstop onderging het gehele sportpark Zuiderpark een gigantische metamorfose. Zo was het hoofdveld vervangen door een kunstgrasveld, was het trainingsveld opnieuw voorzien van drainage, waren alle paden betegeld en/of geasfalteerd, stonden er fonkelnieuwe lichtmasten en was er een nieuw parkeerterrein aangelegd aan de kant van buurman HDV. 

Op vrijdag 6 november 2015 werd het nieuwe kunstgrasveld van de voetbalvereniging WIK in het Haagse Zuiderpark (tweede gedeelte) officieel geopend in aanwezigheid van de wethouder voor Sociale zaken, Werkgelegenheid, Wijkaanpak en Sport, dhr Rabin S. Baldewsingh. Na de opening door de wethouder namen de F- en E-jeugdspelers enkele penalties op de keepers van de selectie en vonden er vanaf 18.45h een tweetal 7×7 wedstrijden plaats, één tussen WIK MA1 en WIK JG1 en één tussen WIK VE2 en een All-Star veteranen team. Deze laatste wedstrijd stond ook in het teken van het afscheid van de actieve voetballersloopbaan van Michel Verbij, één van de spelers van WIK VE2. De hierop volgende feestavond werd muzikaal omlijst door huis-DJ Kevin en duurde tot in de late uurtjes. 

De indeling van het amateurvoetbal voor de regioclubs in district West II seizoen 2015-2016 in de zondag 4e Klasse A zag er als volgt uit: Delfia, Hsv Escamp, sv Houtwijk, Kickers ’69, Leidsche Boys, Oosterheem, Oranjeplein/Postduiven, Roodenburg, SVH/Celeritas, Toofan, WIK, Warmunda, Wanica Stars en sv Wassenaar.

Het bestuur van de v.v. WIK had voor dit seizoen de ervaren trainer Ton Boevink gecontracteerd - men wilde hiermee weer snel een stabiele 3e Klasser worden. Het eerste elftal van WIK begon nog wel met twee overwinningen aan de competitie maar viel daarna volledig terug in de prestaties door achtereenvolgens te verliezen van Toofan (3-5), Delfia (5-3), Kickers’69 (0-4), SVH/Celeritas (4-6) en Warmunda (1-0).
Van de uiteindelijke 12 competitiewedstrijden in de eerste seizoenshelft (sv Wassenaar had zich uit de competitie teruggetrokken) wist WIK er 6 te winnen en werd er 6 keer verloren. Met 18 punten, en de doelcijfers 26-29 gingen de mannen van trainer Boevink op de zesde positie van de ranglijst de winterstop in. Uiteindelijk eindigde het vkaggenschip met 38 punten in de middenmoot. In de tweede heflt van het seizoen was dus duidelijke sprake van een positive opmars/trend. Beloofde deze resultaten iets voor de voor de volgende competitie?

In het kader van het 100 jarig jubileum van WIK in 2019 werd in 2016 alvast een jubileumcommissie geactiveerd die zich tot doel stelde om allerlei jubileumactiviteiten te gaan organiseren. De commissie bedacht tevens om een jubileumboek (W.I.K. eeuw boek) samen te stellen.

Op zaterdag 15 oktober stond er bij WIK weer een feestavond op het programma en hiermee was er dus ook weer een platform om een aantal leden van WIK in de bloemetjes te zetten. Zo werden bijvoorbeeld Jody Jansen en Jan Hazebroek gehuldigd voor het 40-jarig lidmaatschap van de vereniging WIK. Ben de Koster, voorzitter van WIK van 1988 tot 2004, werd tevens verrast en in de schijnwerpers geplaatst. Tijdens een korte toespraak door voorzitter Richard Lansink werd Ben de Koster namelijk benoemt tot Erevoorzitter van de voetbalvereniging WIK wegens bewezen diensten voor, tijdens en na zijn voorzitterschap. Als dank hiervoor voor het vernieuwde terras voor de kantine voortaan zijn naam dragen.

In november 2016 kon het bestuur met gepaste trots melden dat niets de voetbalvereniging WIK uit het mooie Haagse Zuiderpark (tweede gedeelte) meer in de weg stond om te beginnen met de bouw van vier nieuwe kleedkamers. De begroting was namelijk goedgekeurd en alle vergunningen waren binnen.

Om de nieuwe KNVB-plannen geleidelijk te laten verlopen startte men in het seizoen 2016-2017 met nieuwe aanduidingen inzake alle jeugdcompetities. De benaming voor de leeftijdscategorieën F tot en met A verdwenen. Daarvoor in de plaats kwamen de gebruikelijke aanduidingen die internationaal al geldde, De nieuwe benaming luidde als volgt; Onder 19 (JO19), was voorheen A-junioren, Onder 17 (JO17), voorheen B-junioren, Onder 15 (JO15), voorheen C-junioren, Onder 13 (JO13), voorheen D-pupillen, Onder 11 (JO11), voorheen E-pupillen en Onder 9 (JO9) voorheen F-pupillen. 

Het bestuur van WIK schreef voor het seizoen 2016-2017 voor de zondagcompetitie met 9 seniorenelftallen en 2 veteranenteams in, voor de zaterdagcompetitie met 2 seniorenelftallen. De jeugdafdeling was dit seizoen als volgt samengesteld: 2 xJO-19, 2x JO-17, 2x JO-15, 1x JO-13, 4x JO-11 en 4xJO-9-teams. Tevens was er dit seizoen wederom een W.I.K. G-elftal actief. De zaalvoetbalafdeling bestond dit seizoen uit 2 heren- en 1 vrouwen-team(s).

De zondag 4e Klasse B van de KNVB West II was in het seizoen 2016-2017 uit de volgende clubs samengesteld: FC Blankenburg, COAL, Hsv Escamp, HDV, HWD, Sv Madestein, Pretoria, Steeds Hooger, SVV, Toofan, Victoria’04, Wanica Star en WIK.

Het vlaggenschip van WIK, wederom o.l.v. trainer Ton Boevink, kende een prima eerste seizoenshelft. Van de 12 competitiewedstrijd wist WIK er namelijk 8 te winnen en werd er 4 keer verloren. Met 24 punten, en de doelcijfers 52-20, ging men dan ook op een prachtige tweede positie van de ranglijst de winterstop in. WIK had alleen de pech dat SVV dit seizoen een zeer goed elftal had en al haar 12 wedstrijden had gewonnen.

De tweede seizoenshelft verliep ietwat vreemd voor de formatie van trainer Boevink. De vraag was niet of, maar wanneer het oppermachtige SVV kampioen zou worden dus WIK richtte zich puur op de tweede positie en de daaraan verbonden nacompetitie. Dit lukte ook want van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden werden er 15 gewonnen, 1 gelijk gespeeld en 6 verloren. Met 46 punten, en de doelcijfers 68 voor en 38 tegen, eindigde WIK 1 op een tweede positie van de ranglijst, achter kampioen SVV (66 punten).

WIK mocht dus in eerste instantie nacompetitie spelen om uit te maken welke teams er volgend seizoen naar de derde klasse zouden promoveren. Echter, omdat een aantal clubs van de zondag naar de zaterdag verhuisden besloot de KNVB dat de nummers 2, 3 en 4 van de eindranglijst van de 4e Klasse B automatisch promoveerden naar de 3e Klasse - W.I.K. promoveerde dus wederom naar de 3e klasse KNVB.

Bij vier teams van W.I.K .kon aan het einde van het seizoen 2016-2017 de kampioensvlag in top. De zondag 2 werd met 50 punten uit 20 duels kampioen van de reserve 2e Klasse C. De JO11-3 met 45 uit 16 kampioen van Klasse 12. De JO9-2 met 46 uit 18 kampioen van de 11e Klasse en het eerste zaalvoetbalteam met 56 uit 22 kampioen van de 1e Klasse.

Na een wisselvallige start in het seizoen 2015/2016, waarin nacompetitievoetbal op één punt na niet werd gehaald, was reeds in het vierde kwartaal 2015 duidelijk dat WIK graag met Ton Boevink verder wilde Het bestuur van de voetbalvereniging WIK, uit het mooie Haagse Zuiderpark, was dan ook zeer verheugd te melden dat trainer Ton Boevink de aanbieding om ook het seizoen 2016/2017 wederom als trainer aan de slag te gaan, had geaccepteerd. Alhoewel de selectie een kleine aderlating op voetbaltechnisch gebied had ondergaan, was het mede aan Ton en zijn staf te danken (mede dankzij een prima trainingskamp in Sint Michelgestel, januari 2016) dat er gedurende het seizoen een hechte en gemotiveerde groep spelers stond die er destijds alles aan heeft gedaan om het in hun gestelde vertrouwen niet te beschadigen. De technische staf en de trouwe supporters van de vereniging hadden er alle vertrouwen in dat de weg naar boven verder kon worden ingezet - dat er onder leiding van Ton een goede basis werdt gelegd om van WIK 1 in de nabije toekomst een stabiele derde klasser te maken.
 

Boevink (anno 2016):,, De vereniging WIK is heel goed bezig met het kader om alles organisatorisch goed te laten verlopen. Zoals de club daarmee bezig is, verdient een groot compliment. Voor mij was het daarom gemakkelijk om daar mijn steentje aan bij te dragen voor wat de selectie betreft. Daarom heb ik besloten nog een jaar door te gaan en mee te werken om WIK nog beter op de kaart te zetten.” “WIK is met heel veel elftallen een mooie club, die wil werken aan de toekomst, zowel bij de senioren als bij de jeugd”, gaat Boevink verder. ,,Ook een club met uitstraling anders vier je niet binnenkort als echte Haagse club het honderd jarig bestaan. Dat kunnen nog maar weinig verenigingen zeggen tegenwoordig.” 
 

Tijdens het seizoen 2016/2017 werdt de opgaande lijn onder leiding van Ton Boevink voortgezet. De selectie bestond inmiddels uit drie elftallen - Ton was zelfs nooit te beroerd om als coach bij het derde selectieteam bij te springen. Naarmate dit seizoen vorderde kwam er meer rust in het spel, werd er hard getraind, latente afvallers vielen om diverse redenen af - gemotiveerden bleven aangehaakt. Het elftal onder 23 (O23) kreeg steeds meer gestalte en er werd zelfs met een elftal in de Haaglanden Cup O21 (onder 21) ingeschreven. Het trainingskamp, in januari 2016, in Sint Michelsgestel was wederom geslaagd. Er werd veel getraind, plezier gemaakt - boswandelingen (zelfs met een gitaar in handen) waren goed voor de onderlinge verstandhoudingen. Helaas werden de geplande wedstrijden voor de A (Onder 19) en de eerste twee selectie elftallen afgelast, er lag teveel sneeuw op de Brabantse velden. Tijdens dit trainingskamp werd in goed overleg met jeugdtrainer (O19) Marko van der Kroft, besloten het grootste WIK-talent, Sedat Unal, naar de selectie over te hevelen. Een prima ontwikkeling om jeugdspelers tijdens de winterstop definitief naar de selectie door te schuiven getuigde van een uitstekende samenwerking tussen de senioren en juniorenafdelingen. Aangezien Boevink er goede contacten met Haaglanden TV op na hield werd in april 2017 de volledige WIK-selectie uitgenodigd voor een televisieopname van Haaglanden voetbal aan tafel. Het werd een hilarische avond waarop Ton Fresco junior (de Ciska de Rat van de selectie) zijn verhaal over het vastklemmen van broekspijpen met tie-rips openbaarde. Een vorm van kleedkamerhumor waar voetballers vaker last van hebben. 

En dan is het vrijdag 12 mei 2017. De KNVB besloot formeel dat alle periodekampioenen van de vierde klasse direct promoveren naar de derde klasse KNVB. Op dat moment nam WIK een eervolle tweede positie in en werd een uitermate intensief seizoen met promotie beloond. 
 

Het seizoen 2017/2018 werd in volle overtuiging aangevangen. Boevink had zijn staf wederom op orde en de selectie bestond uit voldoende spelers, waarvan een aantal per 24 september 2017 in een WIK-opleidingselftal verschenen (noem het een derde selectie elftal). De eerste twee selectie elftallen speelden beiden in derde klasse KNVB, waarvan het tweede selectie elftal uiteraard in de reserveklasse. Tijdens de oefenperiode en bekerwedstrijden raakten belangrijke spelers helaas geblesseerd en is er sprake van een aantal vakantiegangers. Wat dat betreft had deze ervaren trainer/coach de wind niet mee, echter ook in moeilijke tijden wist hij het hoofd koel te houden. Pas in de laatste week van november 2017 kwam het elftal echt op gang en klom geleidelijk aan op de ranglijst. In de eerste maand na de winterstop werd het spel beter, echter vanaf medio maart kwam de klad er een beetje in. Teveel rode kaarten en blessures leidden tot mindere resultaten, echter in mei werden de noodzakelijke punten alsnog behaald. WIK eindigde vierde van onder in het tweede rijtje - afscheid nemende trainer Ton Boevink liet een stabiele 3e klasser en een spelersgroep die gewend was om twee keer per week te trainen, achter. WIK 3 promoveerde onder Boevink en van Delden naar de 2e klasse KNVB - een prestatie die niet onbenoemd mag blijven.

Ton Boevink was in totaal drie jaar trainer van W.I.K.
 

Seizoen 2017/2018 - Een goede voorbereiding is het halve werk, reden voor het WIK-kader om al in juni (of eerder) 2017 aan te vangen met de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen. Zoiets begint o.a. met het schoon schip maken inzake hardnekkige contributie wanbetalers. Niet dat het er veel waren, echter de tijd van gedoogbeleid was inmiddels voorbij - van diverse mensen werd het lidmaatschap geblokkeerd. De staf van de selectie was reeds in mei begonnen met het samenstellen van de spelersgroep en was verheugd met het feit dat diverse A (O19) spelers de zondag afdeling komt versterken. 

De vier nieuwe kleedkamers werden op 21 juni opgeleverd. 

In het tweede weekend van augustus stond een belangrijk thuistoernooi voor standaardelftallen op het programma. Dit evenement namelijk in het kader van de Nina Foundation gespeeld - een top opgezet vrijdagavond en zondagmiddag toernooi. W.I.K.-voorzitter Richard Lansink reiktE na afloop van het toernooi de prijzen uit en meldde vervolgens dat het toernooi een bedrag van € 2.650, – ten behoeve van de Nina Foundation had opgeleverd - W.I.K. in de maatschappij reclame furore!

Samenstelling WIK selectie seizoen 2017/2018 (EG) = speelde ooit in eigen WIK jeugd): Adam Roberto; Isik Ilker; Roos Melvin; Jansen Donny, Solassa David; Berge Joey ten; Kardoudi Khalid el (EG); Spaan Wesley (EG); Daleman Ramon; Kecec, Mustafa; Tra, Aioub (EG); Fresco Tony (EG); Kranenburg Daniel (EG); Unal Sedat (EG); Hamss Driss el (EG); Kuiper Mitchel; Hoogenraad Ricardo; Martina Joey; Amrani Noureddine; El Jacoba Rensley; Amsdorf Dwight; Janse Mike; Rog Isaac; Assies Damian; Jansen Henkie (EG); Rooijen Nicky van (EG); Boerman Bas; Kerver Desmond; Schmidt Stanley (EG); Dacosta gomez Justin; Koutrik Jeremy van; Schoop Dani (EG); El Louta Ahmed; Kreffer Jaimy; Stakenburg Mickey (EG); Hansen Jacky (EG); Lekkerkerk Jordi; Supriana Quincy Aeneas; Heijer Jack den (EG); Maier Dyriel; Tieu Trung; Hermeling Danny (EG); Maier John; Visser Ricardo; Heuvel Mitchell van de (EG); Wezenaar, Vincent (EG); Hoogenraad Dave; Wolff Koen.
 

Onder het motto ‘een goede voorbereiding is het halve werk’, en ‘als je iets doet dan moet je het goed doen anders moet je het niet doen’ had de jubileumcommissie ondertussen niet stilgezeten. Men had bedacht dat in de eerste maand dat de vereniging haar honderdste jaargang inging (juni 2018) aan te vangen met diverse jubileumactiviteiten. Zo stond er op zaterdag 2 juni 2018 een wedstrijd tussen W.I.K. en oud ADO Den Haag op het programma, zou op dezelfde dag een wedstrijd tussen een vrouwenelftal uit de jaren tachtig en een vrouwenteam uit de jaren 2000 worden gespeeld. 

De bestelde W.I.K. honderd jaar boeken zouden in juli/augustus 2018 beschikbaar worden gesteld. 

De samenstelling van het hoofdbestuur van W.I.K. was in dit 100-jarig jubileumjaar als volgt: Richard Lansink (voorzitter), Leo Toet (penningmeester), Onno Kreffer (secretaris), Annet Adam (2e secretaris), Jan Verwey (jeugdvoorzitter) alsmede commissarissen Loek Dommanschet, Erik Lange, Dennis Piet, Peter van Kesteren, Jan Verwey en Henk Hansen sr.

De v.v. WIK kwam dit seizoen in de zondagcompetitie met 8 seniorenelftallen en 2 veteranenteams uit en op de zaterdag met 1 G-elftal. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit: 1 JO19, 1 JO17, 2 JO14, 3 JO12, 3 JO11, 2 JO10, 2 JO9, 3 JO8 en 1 JO7-teams. Voor de zaalvoetbalcompetitie werden 3 herenteams en 1 damesteam ingeschreven.

Voor aanvang van het seizoen 2018-2019 had de KNVB in District West 2 de derde- en vierde klasse samengevoegd. Het samenvoegen was noodzakelijk omdat er meerdere zondagteams waren gestopt. 

Nieuwe hoofdtrainer van W.I.K. was Fred van de Luitgaarden.

Het is toch wonderbaarlijk dat er op de afsluitende W.I.K. honderd jaar feestavond twee mannen op krukken de zaal betreden en naarmate de avond vordert zonder krukken de dansvloer, álá John Travolta, in beslag nemen. Zo’n feestavond werkt dus genezend, ik weet alleen niet hoe men er nu op maandag 3 juni voor staat? De komende dagen zal e.e.a. duidelijk worden.
Inmiddels is het honderd procent duidelijk dat zowel de receptie als het afsluitende feest, mede dankzij alle aanwezige Wikkers, van een absoluut hoog niveau zijn geweest. Het begon vrijdag 31 mei 2019 met de receptie waarbij voorzitter Richard Lansink uit het blote hoofd een geweldige speech wist voor te schotelen. Dat dit soort speeches thuis onder de douche worden voorbereid heeft tot gevolg dat de waterrekening in huize Lansink deze maand tot enorme hoogte zal oplopen. Een kniesoor die hier verder naar kijkt! Vervolgens nam Wicher Schreuders, waar ik nog een tijdje bij DHC heb mogen samenwerken, het woord. Woorden vol lof zijn door deze afgevaardigde van de KNVB gesproken. Het betreft o.a. de opvallende groei en robuustheid van onze vereniging die ook bij de KNVB is opgevallen.
Tijdens de receptie van het 75-jarig jubileum - 25 jaar geleden dus - was overigens de angst voor het wegsaneren van onze vereniging nog één van de onderwerpen waarmee wij vanuit de KNVB en gemeente werden geconfronteerd. Kijk waar we nu staan, W.I.K. honderd jaar, vele vrijwilligers en niet de eerste de besten. Mensen met het hart op de juiste plek en die ook niet te beroerd zijn om de mouwen - naast hun reguliere W.I.K.-taken - voor andere klusjes uit de mouwen te steken.

Was het niet donderdagmiddag 30 mei dat er nog twee echte Wikkers even naar Zierikzee reden om aldaar een soort van fakkels aan te schaffen om deze in de nacht van 31 mei en 1 juni 2019, exact om 0.00 uur af te steken, wat een geweldige lichtshow hebben alle aanwezigen mogen aanschouwen. Vervolgens hebben we de tent om 00.30 uur gesloten, immers de volgende ochtend moesten er door de jubileumcommissie in de zaal ‘de Opera’ de laatste voorbereidingen van het feest worden afgerond. Ik persoonlijk heb stramme kaken van het opblazen van de vele ballonnen, maar je moet er wat voor over hebben is het credo. Zaterdagmiddag was de prachtige zaal schitterend versierd en ingericht. Wat een mooi gezicht een zaal met verlaagd plafond, opgesierd met zwart/witte attributen zoals op elke tafel geplastificeerde foto’s waar onze Mirjam veel werk aan heeft gehad. Dezelfde Mirjam die overigens een geweldige PowerPoint presentatie met honderden foto’s had samengesteld. Deze werd vrijdagavond, tijdens de goed bezochte receptie, al aandachtig door vele belangstellenden bekeken, echter op zaterdagavond helaas niet. Dit vanwege technische problemen in de Opera. Wellicht kunnen we komend weekend hierin nog e.e.a. in de W.I.K.-kantine goedmaken.
Over het feest is al zoveel positiefs beschreven dat ik hier niet nog verder op in zal gaan. Zelfs de Amsterdamse zanger Wesley Bronkhorst werd met open armen ontvangen, Dus daarin hebben ook maar even het goede voorbeeld gegeven.

KNVB-afgevaardigen Wicher Schreuders en Kees Wenneker huldigen Richard Lansink

W.I.K.-bestuur juni 2019: Op de foto: Anette Adam, Jan Verwey, Henk Hansen, Dennis Piet, Loek Dommanschet, Erik Lange, Leo Toet, Peter van Kesteren, Richard Lansink en Onno Kreffer.

Na de festiviteiten rondom het 100-jarig jubileum van voetbalvereniging W.I.K. in 2019 vingen de zwart/wit gestreepten in september 2019 het seizoen aan met 8 zondag senioren elftallen, 1 zaterdag senioren elftal, 20 jeugd elftallen, 2 G-elftallen en 1 dames zaalvoetbalteam. Tijdens het seizoen 2019/2020 kwam daar nog 1 zaterdagelftal bij. Druk zat dus bij W.I.K. waar de vele vrijwilligers zich wederom hebben uitgesloofd, het bestuur uit 10 personen bestond en de jeugdafdeling vanuit een jeugdbeleidsplan de zaakjes goed op orde had. Tijdens het seizoen werd een veelheid aan jeugdtrainers bereid gevonden om trainersopleidingen te volgen, dit met goed resultaat.

Tegenstanders dit seizoen bij WIK 1 in de zondag 3e Klasse B waren; Alphen, Charlois, DHL, Full Speed, HOV/DJSCR, HWD, Kethel Spaland, ODB, REMO, SEP, Slikkerveer, Stompwijk’92 en Taurus.

De zondag seniorenafdeling is in vergelijking met voorgaande seizoenen, qua prestaties, achtergebleven. Op het moment dat na 8 maart 2020 de coronacrisis toesloeg stond het vlaggenschip van WIK er niet bepaald geweldig voor. Van de 16 competitiewedstrijden waren er drie in winst omgezet, drie gelijk gespeeld en tien verloren. Met 12 punten en een doelsaldo van 26 voor en 44 tegen stond WIK op de dertiende en voorlaatste positie van de ranglijst. Een geluk bij een ongeluk, omdat er niet meer verder gevoetbald kon worden besloot de KNVB dat er voor het seizoen 2019-2020 geen eindstanden zouden komen. Dus geen kampioenen en degradanten! In het volgende seizoen zou iedere club dus starten in dezelfde klasse als bij de start van dit seizoen.

Ook het 2e elftal (reserve hoofdklasse KNVB) en W.I.K. 3 (reserve 2e klasse KNVB) stonden er op dat moment niet bepaald geweldig voor. Dat W.I.K. met haar eerste drie elftallen nog nooit zo hoog had gespeeld is wellicht de reden dat de eerste drie elftallen in de lagere regionen hebben gebivakkeerd. Bij de G-afdeling konden in november 2019 beide teams vanwege het behaalde kampioenschap in de bloemetjes worden gezet. Dezelfde G-afdeling die in oktober 2019 een soort van militaire bootcamp had ondergaan en op scholen een wervingsactie voor G-voetballers in gang had gezet.

Tijdens het seizoen zijn er bij WIK diverse opvallende sport en andere evenementen georganiseerd. Het begon met een geslaagd reünietoernooi voor oud eerste elftalspelers in september, waar een veelheid aan W.I.K-iconen van weleer een onderling toernooitje hebben gespeeld. Uiteraard de feestavonden, de traditionele nieuwjaarwedstrijd, meerdere afscheidswedstrijden, bingoavonden, het traditionele sinterklaasfeest, het kerstdiner voor de jeugd, de traditionele 55plus kerstmiddag, een FIFA-2020 middag voor de jeugd en een sponsorloop bij de W.I.K.-jeugd.
 

Vanwege de reeds genoemde crisis zijn andere activiteiten, zoals een jeugddartstoernooi, feestavonden en het grootschalige veteranentoernooi niet doorgegaan. De organisatie van deze evenementen was al rond, immers bij W.I.K. was de kreet ‘een goede voorbereiding is het halve werk’ nog steeds van toepassing.

Vanaf 1 juli 2020 werden de coronamaatregelen door het kabinet wederom versoepeld en mochten alle sportkantines weer open. De regel om anderhalve meter afstand van elkaar te houden bleef wel van kracht. Helaas betekende dit wel dat juist in de maand juli de zomer- en vakantieperiode was aangebroken. Na ruim twee maanden totaal geen omzet gedraaid te kunnen hebben bleven bij veel clubs de sportkantines juist wel open zodat de leden in de zomer konden door trainen. Hierdoor kon de club wellicht toch nog iets meepikken van de zomeromzet. Overigens mocht er per 1 juli 2020 in het amateurvoetbal ook weer wedstrijden gespeeld worden waarbij tot 250 toeschouwers bij een wedstrijd aanwezig mochten zijn.

Het vlaggenschip van WIK kwam in het seizoen 2020-2021 uit in de zondag 3e Klasse A. Deze klasse was uit de volgende clubs samengesteld; FC Aalsmeer, Alphen, DHL, sv Madestein, Nicolaas Boys (Nieuwveen), ODB, RKDES (Alsmeer), SEP (Delft), Sporting Leiden, Stompwijk ’92, SVH, Voorschoten ’97, WIK en WVC (Roelofarendsveen).

Het weekeinde van 10/11 oktober bleek alweer de laatste speelronde van het seizoen 2020-2021. De KNVB besloot namelijk op woensdag 14 oktober 2020, de dag na de persconferentie van het kabinet over de coronamaatregelen, een streep door alle competities te zetten. Lange tijd hoopte de voetbalbond dat er nog iets (bijvoorbeeld het uitspelen van één competitiehelft) mogelijk was, maar dat bleek ondanks een aantal versoepellende coronamaatregelen vanaf 3 maart 2021 onhaalbaar. Zo werd de leeftijdsgrens voor buitensporten in teamverband verruimd van 17 tot 27 jaar.
Dit betekende dat voor het tweede seizoen op rij de competities in het amateurvoetbal het einde niet haalden. Bijna een jaar geleden, het weekeinde van 7/8 maart, was de laatste speelronde van seizoen 2019-2020.

Na de aangekondigde versoepelingen op 26 juni 2021 was het meest in het oog springende maatregelen voor het voetbal: trainen en spelen van wedstrijden: alle voetballers mochten eindelijk weer volledig trainen én wedstrijden spelen tegen teams van andere verenigingen.

Voor dit seizoen schreef WIK voor de zondagcompetitie 7 seniorenelftallen in en op zaterdag kwam men met 1 seniorenelftal uit. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit een JO19, JO16, JO15, Jo14, JO13, 3x JO12, 2x JO11, 2x JO10, JO9, 2x JO8, 1 JO7 en 2 G-teams.

De clubs die in seizoen 2021-2022 werden ingedeeld in de zondag 3e klasse A waren: Alphen, DHL, HWD, Kethel Spaland, sv Madestein, ODB, SEP, Sporting Leiden, Stompwijk’92, SVH, Taurus, Voorschoten’97 en WIK.

In de maand november begon alle ellende met wat betreft corona weer opnieuw. Omdat er iedere dag weer meer besmettingen bijkwamen werd er op vrijdag 12 november 2021 wederom een persconferentie gegeven waarin o.a. werd vermeld dat er vanaf 14 november 2021 geen publiek meer bij sportwedstrijden aanwezig mocht zijn. Bovendien moesten alle voetballers en begeleiding bij aankomst op het sportcomplex hun QR-code tonen. Als je geen geldige QR-code in de corona-app kunt laten zien dan was de kantine of kleedkamer verboden terrein voor je. Voor heel veel amateurclubs, die het al zo moeilijk hadden, was dit een hele heksentoer om dit op een goede manier te regelen want zowel aan de poort en in de kantine moest men vrijwilligers plaatsen die de CoronaCheck App of het recent negatief testbewijs moest controleren.

Op de persconferentie van 29 november werden de maatregelen nog meer aangescherpt. De regering besloot o.a. dat in het kader van de coronamaatregelen trainen na 17.00 uur niet meer was toegestaan. Door deze maatregel besloot de KNVB de competities in het amateurvoetbal voor de standaardteams grotendeels stil te leggen. Vriendschappelijk voetballen mochten de standaardteams uiteraard wel. De lagere seniorenelftallen en jeugd mochten wel gewoon doorgaan met competitievoetbal.
Na de persconferentie van zaterdag 18 december waren we qua coronamaatregelen weer helemaal terug bij af. Sporten mocht alleen nog maar met 1 ander persoon op 1,5 meter afstand, dus voetbalwedstrijden werden verboden en alle sportkantines moesten weer dicht.

Na ruim 90 dagen door corona verplichte winterstop rolde de bal in februari 2022 weer officieel.

De leegloop van de zondag standaard competitie, in met name District West 2, maakte dat er steeds verder gereisd moest worden. Dit maakte de aantrekkelijkheid voor supporters van beide clubs om de teams te ondersteunen ook steeds kleiner. De laatste jaren was dit al duidelijk te merken in de alsmaar dalende kantine omzet. De overstap van clubs van de zondag- naar de zaterdagcompetitie werd zo massaal dat, na uitvoerig intern beraad, het bestuur van WIK had besloten om met ingang van het seizoen 2022-2023 ook over te stappen van de zondag- naar de zaterdagcompetitie. Dit betrof overigens alleen voor de selectie elftallen.

Het eerste elftal speelde wederom in de zaterdag 5e klasse KNVB en eindigde in de middenmoot. Aan het eind van het seizoen kon bij W.I.K. Veteranen 2 (35+) de vlag in top. Dit elftal - afkomstig van Wateringse Veld (eigenlijk SOA dus) - integreerde in het eerste jaar bij onze club zoals het hoort - een aanwinst voor W.I.K. derhalve. Ook W.I.K. JO18-1 sleepte - ondanks interne strubbelingen - het kampioenschap binnen. Aan het eind van het seizoen bestond de club exact 105 jaar - in dit kader werd een jubileumboek met 105 jaar W.I.K.-krantenknipsels uitgebracht. Voorzitter Richard Lansink werd door de KNVB verrast met het erelidmaatschap van de KNVB - KNVB vertegenwoordiger Kees Wenneker zette Richard in de bloemetjes. Dat hij met eenzelfde ere-actie tijdens de nieuwjaarsreceptie jeugdvoorzitter Jan Verwey verrastte was meer dan verdiend - de KNVB zet niet zomaar mensen in het bloemetje. 

Tijdens de algemene ledenvergadering in maart 2025 werd Jeffrey den Heijer tot nieuwe voorzitter van W.I.K. benoemd. Richard Lansink vond het na ruim veertig jaar in het bestuur, waarvan ruim 20 jaar als voorzitter, genoeg zo. Tijdens dezelfde ledenvergadering werd clubicoon Leo Toet onder luid applaus tot erelid benoemd. 

Ook dit seizoen werden diverse feestavonden, bingoavonden en een speciale kaartavond georganiseerd. Helaas besloot de dinsdagavond kaartclub tijdens het seizoen de sinds de jaren vijftig opgerichtte kaartclub - als gevolg van te weinig belangstelling - te stoppen. 

Lopende het seizoen werd de vereniging met grote teleurstellingen geconfronteerd. Zo werden W.I.K. 4, W.I.K. 5 en W.I.K. JO19-1 i.v.m. een tekort aan spelers teruggetrokken - best wel veel dus. Gelukkig bleven er nog genoeg elftalen over om gezond verder te gaan. 

Bepaald niet teleurstellend waren de resultaten alsmede de saamhorigheid van de W.I.K.-selectie. Binnen de selectie was het dit seizoen bijzonder gezellig - het trainingskamp te Gran Canaria was evenals vorig seizoen voortreffelijk georganiseerd en verliep bijzonder positief. Elders op de website treft u een Haaglanden TV filmpje inzake dit trainingskamp. De selectie had dit seizoen overigens niets te klagen over het team van trainers en vrijwilligers rondom de hechte groep aan spelers. Trainers Geoffrey van Loenen (voor het vijfde jaar aaneen) en Desmond Kerver (reeds vijf jaar assistenttrainer), keeperstrainer Joey Thoen, Leiders Cees van Batenburg, Tom Doorschot sr. en Marco van der Kroft, team manager Loek Dommanschet en grensrechter Joey Morauw.