Aanstaande zaterdag is het zover: de laatste thuiswedstrijd van het seizoen. Maar voor ons betekent het nog iets extra’s… we nemen afscheid van een super LEIDER, een vaste waarde, een stille kracht met een scherpe blik: Marco van der Kroft.
Marco, na zoveel jaar op en rond de velden is het tijd voor een welverdiende verandering. Niet meer haasten, geen shirtjes meer recht hangen (al weten we dat je daar stiekem nog steeds op let), geen scherpe kikapot meer bijhouden… maar lekker op je gemakje naar je zoon kijken. Gewoon als supporter, met je handen in je zakken en een grote glimlach op je gezicht. Ooit - in 2020 - verscheen onderstaande artikel over Marco.
Marco van der Kroft schildersbedrijf is al sinds jaar en dag sponsor binnen de voetbalvereniging W.I.K. Op zijn 24e, vanwege perikelen, overgestapt van de blauw witten van ODB naar die andere volksvereniging in Den Haag. Het zwart/witte van W.I.K. was vanaf dat moment het tenue wat hem paste en waarvoor hij inmiddels ruim 31 jaar zowel op sportief, maar ook op organisatorisch en vakkundig gebied zijn bijdrage heeft geleverd. W.I.K. vaart er wel bij, bij mensen als Marco en Natasja van der Kroft. Op donderdagavond thuiskomen van het werk, razendsnel eten en douchen en als een speer naar W.I.K. alwaar nog e.e.a. moet worden geregeld. Zo verloopt het al jarenlang en zodra hij zijn werk-bus op het W.I.K.-terrein parkeert wordt de W.I.K.-mindset geactiveerd. In de regel betekent dit dat de huisschilder, die overigens in de loop der jaren meer vrijwillig W.I.K-verfwerk heeft verzorgd als een regulier schildersbedrijf dat met twee vak schilders een jaar lang projectmatig een compleet flatgebouw in de verf zet, hij direct achter de bar plaats neemt of in gesprek over allerlie belangrijke W.I.K.-onderwerpen. Dit voormalige bestuurslid van W.I.K. was in zijn tijd als wedstrijdsecretaris nooit te beroerd om in de late avond nog even naar de bondsburelen van de HVB te rijden om aldaar allerlei administratieve zaken rond te breien. Eerst op de IJzerwerf in Den Haag, later bij de KNVB in Rotterdam Alexandrium. Kortom, nooit moeilijk doen om een extra W.I.K-klusje rond te breien en zelfs toen hij formeel geen wedstrijdsecretaris meer was heeft hij met name rondom de overschrijvingsdatum op het laatste moment ritjes gemaakt om nieuwe voetballeden op tijd te kunnen inschrijven. Hier is het echter niet bij gebleven. Deze kopsterke speler van weleer heeft gedurende twaalf jaar het jeugdelftal van zijn zoon Rico doordeweeks getraind, op zaterdagen gecoached en met grote regelmaat van nieuwe kleding voorzien. Kleding die hij overigens tevens heeft geleverd aan zijn W.I.K.-vriendenteam dat hij jarenlang bij elkaar wist te houden en waarvoor hij zich als aanvoerder en leider letterlijk en figuurlijk uit de naad heeft gelopen. Weekendjes weg naar bijvoorbeeld Preston Palace met het gehele team waren in die periode bijna vanzelfsprekend, echter je moet het wel weer even regelen. In die geweldig gezellig periode heeft hij als veteraan in 2008, toen het W.I.K.-vlaggenschip onvoldoende spelers had om een elftal samen te stellen, nog een paar wedstrijdjes in het eerste elftal meegedaan en wist, op 42-jarige leeftijd, in de uitwedstrijd bij GSC/ESDO nog twee keer met de kop het net te vinden. Dat, ondanks de nederlaag die avond, het gezellige W.I.K.-gezelschap in de GSC/ESDO (Paraat) kantine toch nog een feestje bouwde heeft destijds o.a. wellicht de doorslag gegeven dat een seizoen hierna twee elftallen van GSC/ESDO naar W.I.K. overstapten. Sinds hij vanwege hardnekkig, fysieke problemen als voetballer moest terugtreden is de W.I.K.-duizendpoot leider/manager, die tot zijn 15e in de DZS-jeugd op Ockenburg speelde, van het tweede W.I.K.-selectieteam geworden en zorgde hij door zijn gemoedelijke aanpak voor een heerlijk sfeertje rondom het elftal dat op dat uiteindelijk in de reserve 2e klasse KNVB speelde. In 2017 heeft hij samen met andere W.I.K.-iconen het O23 elftal een boost gegeven en ook dit nauwkeurig geselecteerde elftal van kleding voorzien. Het komt er feitelijk op neer dat Wikkers, tevens barpersoneeel, die in zijn kleding verschijnen er altijd goed uitzien en voor een prima W.I.K.-uitstraling zorgen. Een gezellig voetbaldier die ondersteund door zijn vrouw Natasja (die jarenlang achter de W.I.K.-bar heeft gestaan) tot een topvrijwilliger is uitgegroeid en zichzelf hierover nooit op de borst zal slaan. Een bescheiden mens met het (voetbal)hart op de juiste plek die anderen weet te motiveren om een tandje bij te zetten. Wat te denken van Kees van Batenburg en Stef Troostheide die in de laatste jaren van Marco's leiderschap van W.I.K. 2 elke week weer klaarstonden om het 2e selectie elftal te ondersteunen. De beschrijver van dit profiel is er zelfs van overtuigd dat dit tweede selectie elftal destijds niet meer had bestaan zonder de extravagante bijdrage van Marco van der Kroft. Waarvoor hulde en respect. Anno 2022 staat Marco op donderdagavonden nog steeds achter de bar en wordt nog met grote regelmaat, samen met zijn maatje Joey ter Berge (voormalig wereldkampioen darts bij de jeugd), het club en of kleedgebouw van een wit/zwarte verflaaf voorzien.
